Route Kayenta - Page, oa Upper Antilope Canyon

Vervolg zondag dag 10
We zijn ondertussen vertrokken uit Kayenta richting Page.
Onderweg wijken we van de route af en slaan een onverharde weg.
Aan het begin van de weg, wordt er aangegeven dat hier ooit een film is opgenomen met Dean Martin en John Wayne.
Uiteraard een Western. Het gebied is ruig en heeft inderdaad alle lokatie elementen in zich voor een Western film.
We genieten van de omgeving, maar we moeten verder.

Na inderdaad zo´n dikke 2 uur arriveren we in Page.
Wederom een hoofdstraat met allerlei restaurantjes en winkeltjes. Oh…hier heb je die BBQ Big John. Straks maar even verkennen waar die Walmart van Page ligt.
We rijden zo naar het motel Lulu Sleep Ezze.
Je hebt daar een prima kamer en je kan gezamenlijk gebruik maken van een heuse Amerikaanse keuken. Kookgerei, koelkast, fornuis etc alles zit erin.

We komen wat vroeger aan dan gepland. Bij de receptie lag de sleutel met onze naam al klaar.
De eigenaar woont in de buurt en als je hem nodig had kon je bellen met de huistelefoon.
Lekker makkelijk zijn ze hier, maar geen probleem.
We installeren ons zooitje en inspecteren de keuken. Top!

OK…gaan we doen reisleidster Aline?? Horseshoe Bend ;-)
Een van de meest spectaculaire hoefijzervormige rivier bochten in het zuiden van Amerika is Horseshoe Bend, in de Colorado River.
Deze gigantische bocht heeft zich een paar mijl ten zuiden van Lake Powell en de Glen Canyon Dam gevormd in miljoenen jaren oude lagen van Navajo Sandstone. Rondom en binnenin de bocht bevinden zich rotswanden die meer dan 300 meter boven de rivier uitsteken.
Vanaf Horseshoe Bend Overlook, gelegen op de rand van zo'n rotswand, heb je een geweldig mooi zicht op de rivier en ook op de verdere omgeving. Je kan hier bijvoorbeeld de Echo Cliffs, de Vermillion Cliffs en Navajo Mountain zien liggen.

Het is een flinke klim om er te komen. Uiteraard wordt je hoogtevrees weer op de proef gesteld. Wederom een spectaculaire speling van de natuur.
Op de terugweg zien we Walmart liggen, wat betekend…eten, drinken en allerlei lekkere dingen scoren.

Terug in het motel ontmoeten we de eigenaar Matt.
Een sympathieke Amerikaan, met een visie dat je jezelf thuis moet voelen in zijn motel.
Hij heeft maar 12 kamers en vrijheid, blijheid.
De gas BBQ buiten gebruik je maar als je zin hebt. Alle spullen staan tot jullie beschikking.
Nou, dat van die BBQ lieten we ons geen 2e keer zeggen en we scoren 2 giga steaks, 5 Italiaanse hot worstjes, aardappelsalade, salade, knoflookboter en stokbrood. Bij het aanschaffen zagen we koele flessen Chardonnay staan die we met hetzelfde gemak in het karretje mikte.
Later stond ik de steaks en de worstjes te BBQ-en. Heerlik gegeten, lichtelijk aangeschoten genoten we van ons maaltje.

De volgende dag maandag, naar de Upper Antilope.
Upper Antelope Canyon werd in het jaar 1931 ontdekt door het 12-jarige meisje Sue Tsosie.
Haar volk, de Navajo Indianen, noemden de kloof “Tse Bighanilini”, dat betekent: “de plaats waar water door rotsen stroomt”.
De Navajo’s hebben de vondst van de canyon jarenlang geheim gehouden. Upper Antelope Canyon ligt binnen in een hoog, rood zandstenen plateau; de ingang is een smalle opening die je niet het idee geeft dat er iets bijzonders te zien zal zijn.
Maar dat verandert direct nadat je naar binnen loopt, je bevindt je dan in een magische wereld tussen glooiende zandstenen wanden, die prachtige kleuren krijgen in het gefilterde zonlicht.
Vooral rondom het middaguur is de lichtinval perfect. Upper Antelope Canyon is ongeveer 90 meter lang, en de wanden zijn gemiddeld zo’n 40 meter hoog.

We hadden al gereserveerd, das maar goed ook, want er was geen plaats meer.
We vertrekken met 4 personen en de gids Jim naar de Canyon. Lekker even scheuren door het zand en we arriveren in de canyon.
Al snel blijkt dit heel populair te zijn, want het is er erg druk.
Ondanks de enorme mensenmassa, geperst in een smalle kloof, 40 meter hoog, genieten we van de extreme vormen van de rotsen en lichtspel.
Tikkeltje commercieel is het er wel, als je een lichtelijke vorm van ochtendziekte hebt kan je er maar beter niet aan beginnen.
Chinezen zijn de ergste. Die hebben overal schijt aan. Sta je netjes te wachten voor het nemen van de perfecte foto, loopt er zo een opgewonden chinees door je lens heen.
Genieten doe je wel, maar 90 meter is lang zat.

In de middag rijden we naar Lake Powell.
Net even over de brug, langs de Glen Canyon Dam, ligt in de state Utah een heerlijk zandstrand aan het inmens grote meer Lake Powel.
Het is maar 12 mile rijden vanuit Page Arizona en de plekje heet “Lone Rock”
Hier hebben we heerlijk gezwommen.

De BBQ hebben we deze avond ook niet ongemoeid gelaten. “Big John BBQ…eat your heart out.”

Dinsdag dag 12…vandaag vertrekken we naar Bryce Canyon…tot later