Zion in Springdale, variabel weertje

Donderdag dag 14
Prima geslapen en we checken na een karig ontbijt uit.
Wie dat hier heeft verzonnen om je een bonnetje te geven waarop je 4 items voor een ontbijt mag uitzoeken, waarvan een kop koffie 1 item is…daar ben ik zo klaar mee. Idioot systeem en gelukkig alleen hier maar.

We rijden op ons gemak van Tropic naar Springdale Utah.
Hier ligt het nationale park Zion.
Onze aangeschafte Annual pas heeft zijn geld al dik en dwars terug verdiend.
Die pas is een jaar geldig en we kunnen in NL nog iemand anders een plezier mee doen, want een 2e eigenaar is toegestaan.
Alle parken en betaal parkeerplaatsen kan je de pas gebruiken.
De route loopt door het Zionpark en je raadt het al $ 25 per auto.
Rare is dat je het gebied ook weer uit rijdt.
De route loopt dwars door een gebied met statige hoge bergen.
We rijden op de Zion-Mount Carmel Highway
Deze bijzonder mooie weg is een deel van de UT-9, en loopt over een afstand van 10 mijl door het zuidoostelijke gedeelte van het park.
Onderweg passeren we twee hoog in de rotsen gelegen tunnels die een totale lengte hebben van 1,7 mijl.

We naderen Springdale en komen bij ons gereserveerde Canyon Ranch Motel aan. We hebben nog een dikke 2 uur voor het inchecken en parkeren de auto voor het motel.
Canyon Ranch bestaat uit kleine huisjes. Wij hebben de versie met een kitchenette geboekt .

We maken gebruik van het gratis busshuttle systeem en we laten ons naar het Zion Park rijden. Hier tonen we onze pas en stappen over in de shuttle van het park.

De bus stopt op op acht plaatsen in het park. Je mag zo vaak in- en uitstappen als je wilt.
Een rit van het Visitor Center naar de Temple of Sinawava, en weer terug naar het Visitor Center (zonder uit te stappen) duurt ongeveer 90 minuten.
Vanuit elke stopplaats zijn er verschillende trails die je kan door.
Van extreem zwaar oa “Angels Landing” tot super relax.
De Angel’s Landing Trail is een van de meest populaire wandelingen in Zion National Park, maar tegelijkertijd is het ook een vrij zware trail. Het laatste gedeelte is absoluut niet geschikt voor mensen met hoogtevrees, die skippen wij dus maar.

Zo hoppen we van de ene stop naar de andere en lopen kleine stukjes van de trails om de boel te verkennen.
Bij de laatste halte “Temple of Sinawava” doen we zeker de riverwalk, maar das iets voor morgen.

We verlaten het park en checken in. No 5 tegenover een zwembadje met uitzicht op het Zion gebergte, hartstikke leuk huisje.
Heerlijke homemade zalm, met verse salade en wedges gekocht en samen de Chardonnay uit Page top gegeten.
Na een avondje borrelen en het plannen van de volgende dag sliepen we als roos.

Vrijdag dag 15

Vandaag gaan we de natte voeten Riverwalk trail doen, maar beginnen met een kleintje “Weeping Rock”
De laatste is rijk aan flora waar je mooie Makro fotoos kan maken. Genieten van deze wandeling, maar we kwamen voor de Riverwalk.
We naderen met de shuttle de “Temple of Sinawava”
Het is schitterend weer met hier en daar een wolkje.
De trail begint over een makkelijk pad, waarvan je hier en daar naar de rivier kan lopen.
Het is er nog redelijk rustig, wat later op de dag wel anders zal worden.
We maken gebruik van die spuuglelijke surfschoenen.
In Epirus Griekenland hadden we ook wel eens een riverwalk gedaan door de Archeron rivier. Daar bleek die schoenen over die rotsachtige rivierbedding prima te voldoen.

Aan het einde van het pad zagen we al mensen met van die Mozes bezemwandelstokken en hiking sticks…. ;-)
We trekken onze wandelschoenen uit en binden deze aan de rugzak.
Hup die surfers aan, stok op goeie hoogte en gaan met die banaan. Tuurlijk gaan er van die doom scenario’s door je hoofd dat je plat gaat met je Nikon camera, maar we gingen best goed.
Zigzaggend lopen we door de rivier, soms tot je kuiten en dan weer net over je knieën.
Je loopt over keien en rotsen en de kloof wordt steeds smaller.
Het water reikte onze nek en we besloten om terug te gaan….nee hoor, we zijn natuurlijk eerder terug gegaan.
Helemaal top was dit. We zoeken bij terugkomst een rustig plekje op en trekken onze natte surfers uit. Broodje gegeten en een beetje gekeken hoe iedereen zich door de rivier worstelde. Sommige zelfs op blote voeten, weer andere met professionele gehuurde waterschoenen van Adidas.
Nou wij op echte Surfers van de Bristol, die in LA nog wel vaker gebruikt gaan worden.

Het weer wordt aan het einde van de dag onrustig. Er vormen zich meer wolken en hier en daar wordt het wat donkerder.
We lopen op ons gemakje terug. In de bus horen we dat de weersvoorspelling voor morgen slecht zijn en de term T-Storms wordt ook gebruikt.
De berichten worden bevestigd op internet.
Deze dag pakken ze ons niet meer af en we zien wel wat het voor weer wordt morgen.

Zaterdag dag 16

Het is typisch hollands k*t weer. 15 graden en een partij onweer en regen waar je beroerd van wordt.
We krijgen zelfs een flood alert op de foon. Trailtje doen in dit weer…no way. Tussen de buien door rijden we naar de supermarkt. Daar blijkt de parkeergarage al aardig met water te staan. Er komen hele riviertjes van modder langs de weg naar beneden.
Nu in de bergen of een rivierwalk doen is levensgevaarlijk.
Wij houden ons maar bezig wat we vanavond zullen gaan eten….Chili con carne ala Springdale en maken maar een rustdag van.
Morgen vertrekken we naar Las Vegas, dat zal een cultuurshock worden, maar ook fun.
Tot dan