las Vegas, Death Valley to Mammoth Lake

Zondag dag 17

Het weer in Zion is vanmorgen een stuk rustiger, af en toe schijnt de zon zelfs .
We vertrekken na een zelf gemaakt ontbijt richting Las Vegas.
Geen idee wat we hier aantreffen, maar we laten het maar over ons heenkomen.
Er staat een aardig ritje op ons te wachten, we schatten zo’n 3 uur rijden.
Deze rit voert ons voornamelijk over de highway en het landschap veranderd aanzienlijk.
Voor de afwisseling wijken we ook hier weer van de route af. Een bezoekje aan “Valley of the Fire Statepark” leek ons wel de moeite waard, wat kan ons die kilometers schelen.

Het park is niet zo bekend, maar niet minder spectaculair.
Vroeger bevonden zich hier enorme zandduinen, die bedekt werden door andere zandlagen. Het enorme gewicht zorgde ervoor dat de onderste lagen versteenden. Miljoenen jaren later kwamen de versteende lagen weer aan de oppervlakte, en werden zo blootgesteld aan de krachten van wind- en watererosie. Hierdoor zijn allerlei prachtige, grillige vormen ontstaan.
De ijzerhoudende mineralen in het zandsteen kwamen in aanraking met de lucht, en zijn daardoor gaan oxideren. De rotsen hebben hieraan hun rode, gele en roze kleuren te danken; vooral tijdens zonsopgang en zonsondergang komen de kleuren erg mooi uit. Hierdoor heeft het park de naam "Valley of Fire" te danken.

Het was een leuke onderbreking en we zetten koers Las Vegas voort.
Na het zoveelste riedeltje “Viva…Las Vegas” geblèrd te hebben , geeft onze vriendin van TomTom aan, dat we Las Vegas naderen.
Ook de rijstijl van de yankees veranderde hier nogal. Knetterhard worden we links en rechts gepasseerd.
Hey.., kom op max 65 mile/hour mag je hier maar.
Ben ook niet moeilijk en pas mijn snelheid aan die van de rest.
Drie grote groene borden met Las Vegas en we krijgen de orde om links aan te houden, neem daarna de rechter afslag.
Ja hallo…Mien, er staan 2 vette ondoorbroken strepen over de weg. Peuk ermee en ik geef een poep gas en schiet zo’n 3 banen in 1x naar rechts. Haha, gehaald en we zitten nog goed ook.

Via een fly-over raasden we viaTropicana Avn zo Las Vegas binnen.
Een enorme hoeveelheid aan gebouwen, verkeer en mensen massa kwam op ons af.
Wtf is dit…huh, Vrijheidsbeeld, Eiffeltoren MGM en kijk David Copperfield treedt hier op.
We naderen in 1 x ons Hotel “Desert Rose” en ligt ca 5 min van de strip.
1ste indruk een mooi hotel. Inchecken ging lekker vlot en we rijden naar gebouw 4.
Hebben we daar een enorme kamer, aparte slaapkamer en een compleet ingerichte keuken. Een heuse suite. Hier houden we het wel 2 nachten uit.

Na het doen van boodschappen in een enorme Walmart, heerlijk gegeten.
De stad begon nog meer op te leven en de schreeuwerige lichtjes zijn prominent aanwezig.
Hotel “Desert Rose” heeft maar 3 woonlagen. Wij zaten op de begane grond en keken uit op een gedeelte van de strip.
Het idee om de boel een beetje te verkennen, veranderde in een complete loopavond over de strip van voor naar achter en weer terug.
We bleven ons verbazen, vooral de uitgedoste mensen die zich heerlijk lieten gaan.
Sommige gingen daar door de drank vrij ver in.
De Casino’s en gokhallen zaten afgeladen. Wij natuurlijk ook even naar binnen om eens aan zo’n gokkast te ruiken.
1 gleuf voor wat coins, maar waar zijn 20 andere knoppen voor?
Op de achtergrond is het juichen van een winnaar hoorbaar. Dat gekloot met muntjes en een apparaat waarvan je niet weet hoe die werkt gaven we al snel op.

Wat ons nog meer opviel, was het aantal daklozen. Sommige lagen languit hun rukleventje te verwerken en andere bedelen om geld.
Opvallend veel veteranen, die hun kostje niet meer kunnen verdienen doordat hun benen of armen eraf geschoten zijn.
Meeste indruk gaf toch wel bij eentje die zonder benen op 1 arm ging “staan” en ging fluiten als een vogel. Naast hem staat er een ingelijst artikel, dat ie “The Warrior” was in Vietnam.
Veel van deze daklozen leven in de tunnels onder de stad.

Las Vegas ligt op één van de laagste punten in de woestijn. Dat zorgt er voor dat de stad onderloopt bij hevige regenval in de stad zelf of in het gebied er omheen.
Men heeft destijds tunnels gebouwd om er voor te zorgen dat het water via een kilometerslang tunnelnetwerk de stad kan verlaten. Echter worden de tunnels niet alleen gebruikt voor afwatering, maar ook voor huisvesting.
In de tunnels wonen duizenden mensen die alles kwijt zijn geraakt. Hun geld, hun huis, hun familie en hun leven. Sommigen hebben enorme pech gehad en anderen maakten de verkeerde keuze. Zij leven dus als zwerver meters onder de Strip. In de vroege ochtend, wanneer de casino’s steeds leger worden, komen zij de tunnels uit om op zoek te gaan naar achtergelaten dollars in de slotmachines. Dollars die er voor bezoekers van het casino misschien niet meer toe deden, maar voor deze mensen wel het verschil tussen leven en dood kunnen zijn.
Vol met indrukken liepen we terug naar ons hotel.

Maandag dag 18
Vandaag bekijken we las Vegas bij dag. Wat ons betreft net zo indrukwekkend als in de avond.
Weer straatartiesten, uitgedoste freaks en levende standbeelden staan er weer klaar voor.
De wolkenkrabbers en andere gebouwen zijn toch wel een architectonisch hoogstandje. Lekker geëxperimenteerd met fotografie.
We hebben de hele strip weer afgelopen, waardoor we in de avond niet veel waard meer waren.
Die avondfotoos van de GSM vinden we genoeg.

Dinsdag dag 19
Enorm lekker geslapen en na een heerlijk ontbijt vertrekken we naar Furnace Creek, Death Valley.
De rit van Las Vegas, vervolgens Death Valley oversteken en dan weer de bewoonde wereld te bereiken in Mammoth Lake is killing.
We hebben gekozen voor een overnachting in Furnace Creek Ranche, halverwege de rit.
Vanuit Las Vegas kan je kiezen voor the quick route, the easiest en the most scenic route.
De laatste scheelt zo’n 40 mile met de 1ste.
Je raadt het al, Jip en janneke gaan voor de most scenic way…in ieder geval Janneke ;-)

Onze gekozen route, gaat vanuit LV via de Old spanisch road naar Badwater road naar Furnace Creek
Vanuit LV slaan we al snel een verlaten 2 baans weg in, met links en rechts woestijn.
Je moet zorgen, dat je continue een volle tank hebt.
Na een “waar is iedereen rit” naderen we het uitgestorven klein gehucht Shoshone waar we de tank weer gevuld hebben.

Death Valley is de heetste, droogste en laagste plek van heel Noord-Amerika. Ondanks dit afschrikwekkende imago, is dit Nationale Park erg populair bij natuurliefhebbers.
De vallei bevindt zich voor een belangrijk deel beneden het zeeniveau, en wordt omringd door hoge bergtoppen die vaak met sneeuw zijn bedekt.
De unieke flora en fauna hebben zich aangepast aan de extreme omstandigheden.
Je vindt hier prachtige zandduinen, uitzonderlijk mooie rotsformaties, schitterende woestijnlandschappen, kraters en ook plekken met culturele achtergronden.
De hoogste temperatuur die ooit in het park werd gemeten – in juli 1913 - was 56,7 graden Celcius. De extreme hitte van Death Valley is vooral voelbaar in Badwater; deze zoutvlakte ligt 85,5 meter onder zeeniveau, en is daarmee het laagste punt van het hele westelijke halfrond.

Via Badwater road wijken we nog even af om de 9 mijl lange eenrichtingweg Artist’s Drive te berijden.
Het eindpunt ligt ook aan Badwater Road. De weg is smal, zit vol soms erg scherpe bochten, en heeft veel hoogteverschillen.
Je kan dan ook niet sneller rijden dan ongeveer 15 mijl per uur. Je ziet rotsen in allerlei kleuren (roze, groen, paars, bruin, zwart), bewijsstukken van de meest heftige vulkanische activiteiten die in Death Valley hebben plaatsgehad.
Er zijn onderweg veel plaatsen waar we gestopt zijn om foto's te maken en korte wandelingen te maken. De meest fotogenieke plek is Artist's Palette, het is hier vooral schitterend tijdens zonsondergang.
Tijdens het laatste gedeelte van de rit gaat de weg vooral omhoog, en word je beloond met een prachtig uitzicht over de zoutvlakte in het westen.
De vele hoge bumbs doet je wanen alsof je in een 8-baan zit

We naderen we eindelijk Furnace creek Ranch.
Hier overnachten we in een Cabin. Na het inchecken nemen we heerlijk plaats in de 2 schommelstoelen op de veranda. Lekker gegeten en de koude Chardonnay deed ons goed.

Woensdag dag 20
Wat kan een mens heerlijk maffen.
We vertrekken vroeg en wijken af van de route om Dante’s View te bekijken, vanwaar we een weids uitzicht hebben over de valley en Zabriskie Point waar we grillig gevormde, kleurrijke rotsen in het woestijnlandschap kunnen zien.
Onderweg eenmaal op de route zien we de prachtige zandduinen van Stovepipe Wells.
De uiteindelijke bestemming is Mammoth Lakes.
De route loopt voorspoedig en we genieten van al die indrukken om ons heen.
Mammoth Lakes is van origine een wintersport plaatsje.
Het verschil met de temperatuur is enorm. Daar staan we dan in onze korte broek, T-Shirt en Teva’s aan. De rest liepen hier met vesten aan, lange broek en dichte schoenen. Gelukkig hadden de warmte van Death Valley nog in onze poriën.

We logeren in een sjabbie-achtig hotel, maar schoon. Het hotel is tnt het minste, maar whatever.
Hier heb je de kans dat je de 1ste beer kan ontmoeten. Daarom werd ons geadviseerd om alle voorraad uit de auto te halen, want die slopen ze al open voor een flesje ijsthee.
Dat hebben we maar voor de zekerheid gedaan.

Donderdag dag 21
Vandaag vertrekken we via Yosemiti Valley naar Oakhurst….see yeh.