Route Kingman naar Grand Canyon Village
Door: Rick
Blijf op de hoogte en volg Rick & Aline
16 September 2014 | Verenigde Staten, Grand Canyon Village
Maandag dag 4
We lopen wat achter met de dagen, dus moet even spitten met wat we allemaal gedaan hebben.
Vandaag maandag vertrekken we uit Kingman naar Grand Canyon Village. We logeren hier in een cabin van The Bright Angel lodge, nog geen 5 min lopen van de zuidelijke Rim.
De Rim is de benaming van de bovenste laag van de Grand Canyon. Je kijkt dus vanaf de rand zo de Canyon in.
De route die we hebben uitgestippeld, loopt via Hackberry, Seligman naar Tusayan. Vandaar uit is Grand Canyon Vilage nog geen 15 min rijden.
We proberen de grote highways zoveel mogelijk te vermijden en nemen de provinciale wegen.
Hackberry ligt langs Route 66 en is niets anders dan een oud tankstation waar oude Cadillacs staan De sfeer van de jaren 50 komt je tegemoet.
Een knalrode Corvette staat te pronken. Binnen stap je een heuse jaren 50 kroeg in.
Elvis, James Dean hangen aan de muur en de muziek slaat gelijk een vetkuif in je haar. Lekker kitch, maar leuk gedaan.
Het stadje Seligman is ook in de ban van Route 66 en de jaren 50.
Het stikt hier ook van de bikers met enorm veel Harley Davidson motoren. Gaaf om te zien.
Het weer slaat om toen we in Williams aankwamen. Heftige regenbui met hagel kletterde op ons dak van de auto. We hadden net een lunch bij elkaar gekocht, die we maar in de auto hebben opgegeten. Maaltijd salade met stokbroodje gaat er altijd in.
Het rijden in de regen wordt lastig, vooral als je een afslag mist waardoor mevrouw TT helemaal van de kaart is.
Die stuurde ons doodleuk terug naar Los Angeles om vervolgens naar de Grand Canyon te gaan.
Enige F*ck@#$* volgen uit mijn bakkus en snoerde die dame de mond met een harde reset.
Toen kon ze wel de weg vinden.
Gelukkig was het in de Canyon droog en we checken in.
De cabin is schitterend en we namen even een kijkje aan de Rim. Wat is het hier groots en wijds.
Morgen zien we er nog meer van, maar dan vliegend….
Lekker gegeten en zoals gewoonlijk, liggen we vroeg half total loss op bed.
Dinsdag dag 5
Vanmorgen 6:10 hebben de zonsopgang mogen aanschouwen. Lekker fris, denk net 12 graden. Er waren nog een aantal mensen die hetzelfde idee hadden en er hing een gemoedelijk sfeertje.
Het lichtspel over de Canyon nam vormen aan. ..it was awesome.
Fasten seatbells and smoken doen we al niet.
Om 8:00 uur checken we in bij Papillon Chopper en vliegen een uur lang met de EcoStar EC130 over de Grand Canyon.
We worden gewogen en we hadden al als preferentie opgegeven om voorin de cabine te zitten.
Dit weet je pas op het laatst, want alles draait om balans en gewicht.
We krijgen in de vertrekruimte een korte briefing.
De knalrode EcoStar staat al draaiend voor ons klaar. We zijn met 6 personen, 4 achterin en 2 personen naast de piloot voorin.
Yehh…bingo, Mr & Mrs van Hal form the Netherlands please take your seat at the front.
De EcoStar heft enorme panorama ramen. Het uitzicht voor ons was top.
We kregen sein om te vertrekken. Huhh achteruit, en al draaiend vliegen we naar de take off plek.
Door de koptelefoon hoor je lichtjes de motor en ja hoor....een muziekje met “Don’t worry about a thing,” van Bob Marley schetterd door je oren.
De motor hoor je vaart maken en de neus zakt naar onder en de staart schiet omhoog.
Het toestel scheert met een noodvaart omhoog, maakt een scherpe bocht naar links. Zo scheren we over een enorm bos heen…de muziek maakt plaats voor de hit “What a beautifull day” van U2 .
Dat was het voor ons zeker gaan worden….wat een ervaring.
In de verte zien we de Canyon al liggen. We vliegen over een groen deken van bomen… we draaien naar links, de piloot geeft ons een seintje “there we goooo….en we maken over de ravijn een duikvlucht de Canyon in….whohh, de muziek maakt plaats voor een spectaculaire Jurrasic park achtige deun. Ta…Ta…Ta….Tadaaa….boem, boem,boem oid
Er gebeurt iets met je, wat je eigenlijk heel lullig vindt…je wordt er een beetje emo van , zo overweldigend en bijzonder.
Na een uur genieten, videootjes en fotoos maken vlogen we als laatste spectaculaire wending zogenaamd tegen de rand van de Canyon.
Nu een scherpe bocht naar rechts en ik zag Aline ergens links boven in zitten.
De landing ging rustig. We namen afscheid van de piloot. Wat een ervaring weer…
De dag was verder nog jong en we namen een shuttle bus om de Rim beter te bekijken. Deze bus zet je af op vaste punten en is gratis. Er zijn zo’n 6 punten. Je kan het ook lopen. Wij hebben gekozen om een stuk te lopen en af te wisselen met een busritje.
Het weer is mooi en we hebben genoten van deze aardse schoonheid.
We hebben het gevoel of dat we al weken aan het rondreizen zijn. Wat een indrukken doen we hier op. De avonden zijn we een stel watjes…jammer dan ;-)
Woensdag dag 6
Heerlijk geslapen, maar weer vroeg uit de veren. We hebben weer 2 uur slaap erbij gewonnen. Nu half 6 ipv half 4
Logeren in de Bright Angel Lodge zonder de Bright Angel Trail te lopen kan niet.
Dus na een kop koffie en een Bearclaw trekken we onze dichte schoenen aan, nemen water en de tracking stok mee en beginnen aan een afdaling over een pad van de Canyon.
De zon is al opgekomen maar het voelde fis aan. Warm krijgen doe je het toch wel met zo’n wandeling . Na een uurtje afdalen, moesten we weer terug. Uitchecken om 11 uur, dus we moesten wel rekening houden met de tijd.
Ook weer de ohh hen de ahhh van elkaar horen roepen en mooie fotoos geschoten.
Een goede beslissing om ook dit weer even mee te pikken.
Na het uitchecken zetten we koers naar Sedona. Ook dit keer niet via de highway, maar via de
Desert view route. Vandaar uit bloggen we verder…
We lopen wat achter met de dagen, dus moet even spitten met wat we allemaal gedaan hebben.
Vandaag maandag vertrekken we uit Kingman naar Grand Canyon Village. We logeren hier in een cabin van The Bright Angel lodge, nog geen 5 min lopen van de zuidelijke Rim.
De Rim is de benaming van de bovenste laag van de Grand Canyon. Je kijkt dus vanaf de rand zo de Canyon in.
De route die we hebben uitgestippeld, loopt via Hackberry, Seligman naar Tusayan. Vandaar uit is Grand Canyon Vilage nog geen 15 min rijden.
We proberen de grote highways zoveel mogelijk te vermijden en nemen de provinciale wegen.
Hackberry ligt langs Route 66 en is niets anders dan een oud tankstation waar oude Cadillacs staan De sfeer van de jaren 50 komt je tegemoet.
Een knalrode Corvette staat te pronken. Binnen stap je een heuse jaren 50 kroeg in.
Elvis, James Dean hangen aan de muur en de muziek slaat gelijk een vetkuif in je haar. Lekker kitch, maar leuk gedaan.
Het stadje Seligman is ook in de ban van Route 66 en de jaren 50.
Het stikt hier ook van de bikers met enorm veel Harley Davidson motoren. Gaaf om te zien.
Het weer slaat om toen we in Williams aankwamen. Heftige regenbui met hagel kletterde op ons dak van de auto. We hadden net een lunch bij elkaar gekocht, die we maar in de auto hebben opgegeten. Maaltijd salade met stokbroodje gaat er altijd in.
Het rijden in de regen wordt lastig, vooral als je een afslag mist waardoor mevrouw TT helemaal van de kaart is.
Die stuurde ons doodleuk terug naar Los Angeles om vervolgens naar de Grand Canyon te gaan.
Enige F*ck@#$* volgen uit mijn bakkus en snoerde die dame de mond met een harde reset.
Toen kon ze wel de weg vinden.
Gelukkig was het in de Canyon droog en we checken in.
De cabin is schitterend en we namen even een kijkje aan de Rim. Wat is het hier groots en wijds.
Morgen zien we er nog meer van, maar dan vliegend….
Lekker gegeten en zoals gewoonlijk, liggen we vroeg half total loss op bed.
Dinsdag dag 5
Vanmorgen 6:10 hebben de zonsopgang mogen aanschouwen. Lekker fris, denk net 12 graden. Er waren nog een aantal mensen die hetzelfde idee hadden en er hing een gemoedelijk sfeertje.
Het lichtspel over de Canyon nam vormen aan. ..it was awesome.
Fasten seatbells and smoken doen we al niet.
Om 8:00 uur checken we in bij Papillon Chopper en vliegen een uur lang met de EcoStar EC130 over de Grand Canyon.
We worden gewogen en we hadden al als preferentie opgegeven om voorin de cabine te zitten.
Dit weet je pas op het laatst, want alles draait om balans en gewicht.
We krijgen in de vertrekruimte een korte briefing.
De knalrode EcoStar staat al draaiend voor ons klaar. We zijn met 6 personen, 4 achterin en 2 personen naast de piloot voorin.
Yehh…bingo, Mr & Mrs van Hal form the Netherlands please take your seat at the front.
De EcoStar heft enorme panorama ramen. Het uitzicht voor ons was top.
We kregen sein om te vertrekken. Huhh achteruit, en al draaiend vliegen we naar de take off plek.
Door de koptelefoon hoor je lichtjes de motor en ja hoor....een muziekje met “Don’t worry about a thing,” van Bob Marley schetterd door je oren.
De motor hoor je vaart maken en de neus zakt naar onder en de staart schiet omhoog.
Het toestel scheert met een noodvaart omhoog, maakt een scherpe bocht naar links. Zo scheren we over een enorm bos heen…de muziek maakt plaats voor de hit “What a beautifull day” van U2 .
Dat was het voor ons zeker gaan worden….wat een ervaring.
In de verte zien we de Canyon al liggen. We vliegen over een groen deken van bomen… we draaien naar links, de piloot geeft ons een seintje “there we goooo….en we maken over de ravijn een duikvlucht de Canyon in….whohh, de muziek maakt plaats voor een spectaculaire Jurrasic park achtige deun. Ta…Ta…Ta….Tadaaa….boem, boem,boem oid
Er gebeurt iets met je, wat je eigenlijk heel lullig vindt…je wordt er een beetje emo van , zo overweldigend en bijzonder.
Na een uur genieten, videootjes en fotoos maken vlogen we als laatste spectaculaire wending zogenaamd tegen de rand van de Canyon.
Nu een scherpe bocht naar rechts en ik zag Aline ergens links boven in zitten.
De landing ging rustig. We namen afscheid van de piloot. Wat een ervaring weer…
De dag was verder nog jong en we namen een shuttle bus om de Rim beter te bekijken. Deze bus zet je af op vaste punten en is gratis. Er zijn zo’n 6 punten. Je kan het ook lopen. Wij hebben gekozen om een stuk te lopen en af te wisselen met een busritje.
Het weer is mooi en we hebben genoten van deze aardse schoonheid.
We hebben het gevoel of dat we al weken aan het rondreizen zijn. Wat een indrukken doen we hier op. De avonden zijn we een stel watjes…jammer dan ;-)
Woensdag dag 6
Heerlijk geslapen, maar weer vroeg uit de veren. We hebben weer 2 uur slaap erbij gewonnen. Nu half 6 ipv half 4
Logeren in de Bright Angel Lodge zonder de Bright Angel Trail te lopen kan niet.
Dus na een kop koffie en een Bearclaw trekken we onze dichte schoenen aan, nemen water en de tracking stok mee en beginnen aan een afdaling over een pad van de Canyon.
De zon is al opgekomen maar het voelde fis aan. Warm krijgen doe je het toch wel met zo’n wandeling . Na een uurtje afdalen, moesten we weer terug. Uitchecken om 11 uur, dus we moesten wel rekening houden met de tijd.
Ook weer de ohh hen de ahhh van elkaar horen roepen en mooie fotoos geschoten.
Een goede beslissing om ook dit weer even mee te pikken.
Na het uitchecken zetten we koers naar Sedona. Ook dit keer niet via de highway, maar via de
Desert view route. Vandaar uit bloggen we verder…
-
19 September 2014 - 10:31
Lenneke Rugebregt:
Hallo buurtjes,
Jeetje Rick, wat schrijf jij een leuke verslagen.
We beleven het gewoon een beetje mee!!
Hier is alles oké. We hebben eeen prachtige week achter
de rug met prachtig weer wat heeel fijn is als je vakantie hebt.
Heerlijk eeen paar daagjes strand geprikt dus lekker bijgekleurd.
Blijf lekker schrijven en genieten. Heel veel plezier nog.
Groetjes Rob en Lenneke -
19 September 2014 - 15:37
Rick&Aline:
Hi neighbour,
Fijn om te horen dat alles goed gaat met ons domeintje ;-)
Bedankt !!
Leuk dat jullie een beetje met ons meereizen.
Fijne vakanie nog verder en hopelijk houd t mooie weer aan.
Greetz Rick&Aline
-
19 September 2014 - 20:31
Melissa:
Leuke verslagen en wat een gave foto's! Prachtig zeg die Canyon! Geniet er van! -
20 September 2014 - 18:48
Thijs:
Grandioze belevenis, we maken hem hier ook een beetje mee.
Nog veel plezier en veel mooie foto's.
Thijs en Gerda -
21 September 2014 - 00:28
Kiet:
Ik leef zo me met jullie . I had taken a helicopter flight over Las Vegas. Breathtaking. A gift from my soulsister why I was in Vegas years ago. Enjoy life. -
21 September 2014 - 11:59
Marc, Danielle En Sophia:
Lieve (o)pa en (o)ma,
Net al jullie verslagen gelezen. Wat een gave reis! Leuke foto's ook :-) is de voorruit nog heel? ;-) Hier alles goed, we genieten van het weekend.
Veel plezier verder!
Liefs en een dikke kus,
Marc, Danielle en Sophia -
30 Oktober 2014 - 15:18
Gerdi:
Ben alles nog eens aan het doorlezen.
Leuk verslag en zeker als je het filmpje wat je opgenomen had erbij denkt, is het net een echte belevenis.
op naar het volgende verslag
