Palumeu, dorp in het ongerepte Amazongebied

7e dag vr t/m 11e dag ma

Zie optie menu>reisverslagen voor eerder geplaatste verslagen Suriname

Hallo weer allemaal,
Dit weekend vertrokken we naar Palumeu. Vanuit vliegveld Zorg en Hoop ging onze binnenlandse vlucht met een Cesna Caravan. Dit kleine éénmotorige vliegtuigje kan zo’n 6 personen vervoeren.
Ons gezelschap bestaat uit een huisarts echtpaar uit Nieuwerkerk a/d ijssel, jonge dame uit Friesland en een oudere kranige vrouw uit Brabant.
Na een veiligheids briefing gingen we aan board en vlogen na een korte start al vrij snel boven Paramaribo. De rivier en de stad was goed zichtbaar. De route was goed zichtbaar. Het Brokopondo meer en onze eerder bezochte Brownsberg. Vanaf Pokigron is het vervoer naar het zuiden is alleen nog maar vliegend of over de suriname rivier met een Korjaanl mogelijk.
De vlucht verliep rustig, maar het was wel spannend. Na ca een uurtje werd de landing ingezet. Vanuit de lucht zagen we alleen nog maar oerwoud, dus wat was het plan? Aan de rivier zagen we een grasbaan, die fungeerde als landingsbaan. Da’s ook een hele ervaring om op zo’n baan te landen.
Aan de landingsstip zagen we de aankomst en de vertrek hal in de vorm van 2 grote rieten open hutten.
Alles ging razendsnel, bagage eruit en niks transfer …..onze lodge lag rechtstreeks aan de start en landings grasbaan. We hadden uitzicht op de rivier met daarachter het Amazone regenwoud.
De lodge waren eenvoudig maar smaakvol ingericht. Heel basic, maar wat we nodig hadden was er. Bed, klamboe, douche, wc en een veranda met 2 luie stoelen. Oja , ook hier kennen ze alleen koud stromend water, maar dit keer uit de rivier. Dit valt wel mee hoor, want het water wordt eerst gefilterd en het drinkwater ondergaat een heuse filterprocedure. We zijn er tenminste niet ziek van geworden.
De maaltijden waren inclusief, dus lekker aanschuiven geblazen in het “restaurant” gedeelte aan de rivier. Er was zelfs een relax ruimte aanwezig met een gezellige jungle-bar lounge.

Het programma was ons al een beetje bekend, maar werd ons in grote lijnen uitgelegd door onze gids Greg. In de loop van het weekend bleek deze jonge knaap een heuse neef te zijn van ex SFGcollega Marijke Kensmil. Tante marijke kende hij wel en schaterde het uit van plezier. It’s a small World.
Palumeu ligt verscholen in het ongerepte regenwoud in een van de meest zuidelijkste bereikbare plekken van Suriname. In het dorp wonen ca 200 indianen. Er zijn 2 verschillende stammen, de Trio’s en Wajana’s. Ondanks verschil in taal, leven de stammen gebroedelijk samen. In het dorp is een school en een polikliniek te vinden. Aan het hoofd van de gemeenschap staat de kapitein. Samen met enkele (baja’s) bestuurt hij het dorp. De bewoners komen aan voedsel dmv de jacht, visvangst en akkerbouw op zgn “kostgrondjes” Het eten bestaat uit knollen, fruit en wild. Groente wordt er niet veel gegeten. Cassave is het hoofdvoedsel van de indianen en wordt op verschillende manieren klaargemaakt. Er wordt veel uit het oerwoud gehaald.
Met goede afspraken, pikken de bewoners ook een graantje mee van de aanwezige toeristen. Gelukkig is het toeristengehalte nog erg klein. Plannen om hier een giga resort van te maken zijn er niet.
Palume ligt aan het begin van de Tapanahonyrivier, zo’n 270 km zuidelijk van Paramaribo en op zo’n 170 meter boven de zeespiegel. De rivier krijgt het water van het regenseizoen en kan soms 6 meter hoger staan tov de droge tijd.

De 1ste dag vertrokken we in de middag al gelijk met een Korjaal naar het midden in de rivier liggende Palawa “eiland” voor een lekkere picknick. Heerlijk gezwommen in het koele rivierwater. Lekker luieren in een hangmat, wat ze trouwens hier “hangmateren” noemen. In de namiddag stond er een beleefdheids bezoek aan het dorp op het program. Dat is hier net zo belangrijk als dat je op bezoek gaat bij de koningin. Je mag kennis maken met de stamoudste en krijgt als welkoms gebaar een stukje casave toast, gedompeld in een casave goedje ( peprewatra) waar je gelijk van in de fik stond.
In gebrekkige Trio Wajana taal begroet je de stamoudste.
Het leven is hier erg primitief. De schamele hutjes hebben geen muren. Tussen de palen hangen diverse hangmatten, waarin geluierd en zelfs gewerkt wordt. Het maken van katoen
draad kan je dus ook liggend doen. De kinderen kijken nieuwsgierig rond en lijken zich een beetje te verstoppen.
We liepen langs hutjes waaronder gekookt werd op hout. Er was niet terug te herkennen wat er in de pannen zat.
We werden overigens ook begeleidt door de locale gids, die perfect nederlands sprak. Later bleek, dat ie een nazaat was van een Trio moeder en een Wajana vader.
Het fotograferen in het dorp wordt niet op prijs gesteld. Niet omdat er misschien de ziel weg gefotografeerd zou kunnen worden, maar puur omdat de stam niet wenst mee te werken aan mogelijke commercie. Het is voorgekomen, dat een badende vrouw of een zogende moeder oid op een groot toeristen billboard in andere landen vertoond werden. Boeken met daarin de foto’s, ansichtkaarten etc . wordt grof geld aan verdiend, maar de Trio en de Wajana indiaan zag hier niks van terug.
Na onze avondmaaltijd, werd ons het volgende dag program uitgelegd. Doken daarna heerlijk onder de klamboe in bed. Met de rust van oerwoud geluiden sliepen we vrij snel.

Dag 2: In de morgen werden we al vroeg gewekt door een familie brulapen. Da’s wel een beetje anders dan de wekker. Om 6 uur staat er een thermosfles loeiheet water voor een vroege kop koffie of thee wat je op je eigen veranda kan klaarmaken.
Om 8 uur wordt je al voor het ontbijt verwacht.
Vandaag weer een spannende dag. In een korjaal varen we ca 45 minuten over de rivier. Aan beide kanten is het ongerepte oerwoud zichtbaar. Onze bootsman David heeft een gave om dieren langs de oever te spotten. Brulapen, Ara’s, Kakatoe’s, slangen, felgekleurde volgels, luiaard apen etc.
Ergens in een jungle opening meren we aan en stappen zo het oerwoud in. De tocht zou zo’n 2 uur duren. Ondertussen keregen we veel jungle geheimen te horen. Van een zgn Viagraboom tot een Betadine jodium boom. Een knoflook liaan tot een marsepeinsmaak plant. De jungle zag er hier nog dichter uit, dan op Brownsberg.
Middels een plantvrij gekapt pad, arriveerde we aan de voet van de granietberg Poti Hill.
Hier een kale granieten bergvlakte, waar we steil omhoog klommen.
Het uitzicht was een kadootje. Vanuit de top hadden we zicht over het oerwoud. Vliegende ara’s en Toekans die over de toppen vlogen. Hier viel menig mond van open.

De tocht terug verliep gestaag. Door alle indrukken was iedereen stil en genoot van de bijzondere ervaringen.
De korjaal tocht terug was eveneens mooi.
In de namiddag hadden we de kans om pijl en boog schieten. Dat viel niet mee om met een eigen gemaakte pijl en boog in de roos te schieten.

3e dag: Vandaag een relax en zwemdag. We varen in ca 1 ½ uur naar de Makuba waterval. We moesten bij de waterval over rotsen door het water naar de lager gelegen andere korjaal. Deze lag helemaal onder water. Ze hebben daar een hele aparte techniek voor om de boot watervrij te maken. Flink open neer gaan met die boot.
Motor erop en nog een stukje varen.
Er stond een heuse BBQ en overkapping voor hangmatten klaar. Alles ging van boord en de locale gids begon het vuur aan te steken met hout uit het oerwoud.
Gerookte kip, rijst groente, pittige saus natuurlijk en pomeovrucht toe.
Smaakte heerlijk. Na de maaltijd ging iedereen zo’n zijn gangetje. De lokale gids wilde gaan vissen bij de grotere Mankodebaku waterval. Dat lieten we ons geen 2e keer zeggen.
Deze waterval met zijn stroomversnellingen was giga. Wat een kracht had het water hier. Tussen de rotsen kon je er veilig baden. Vanuit de verte hoorde we de lokale gids een kreet maken. Hij had beet. Met een gewoon stokje, draadje en een haak ving hij een heuse 1 ½ meter Anjumara vis.
Deze jongen woog een kilootje of 20 en was zo lelijk als de nacht.
Pikzwart en giga brede bek.
We hadden deze vis al eerder op het menu gehad . Toen in moten gekruid en gebakken. Erg lekker.
Van deze vis zou er vissoep gemaakt worden.
Het geluk kon de gids niet op en we gingen er vandoor met 2 grote vissen.
Aan het einde van de dag weer terug naar onze lodge. De laatste zonnen stralen scheen prachtig op het oerwoud. We genoten van de rust en al het moois om ons heen.

4e dag: Vandaag vertrekken we weer naar Paramaribo. Op het programma staat nog een bezoek aan het dorp, schooltje en een medische post. Natuurlijk worden door de dorpsbewoners de zelfgemaakte sieraden en souvenirtjes aangeboden.
Van dit gedeelte van het dorp mocht wel fotoos gemaakt worden. Daar waren “afspraken” over gemaakt.
Ondanks de regen hebben we een boeiende rondleiding gehad. Natuurlijk de indianen kas gespekt door wat dingetjes te kopen.
De terugvlucht wad dit keer met de iets grotere twee motorige Twinn Otter.
Het weer was meer bewolkt, hetgeen toch we te merken was tijdens de vlucht.
Na wat turbulentie en heen en weer gezwaai landen we op Zorg en Hoop Paramaribo.

Thuis gekomen hebben we onze hele kleding voorraad moeten wassen. Alles stinkt en is smerig.
Ons verblijf heeft gelukkig zo’n half automaat wasser.
“s Avonds werden we verrast door onze gastvrouw Aggie en Henny met Javaanse bami met kip en een Parbo biertje.

Daarna heerlijk de airco even aan en zzzzzzzslapen.

Vandaag dinsdag hebben we een tour door Paramaribo gemaakt. Veel oude gebouwen en dingen kunnen bewonderen. Op weg naar huis 2 Roti extra maaltijden meegenomen. Lekker eten dus vanavond.
Morgen woensdag staat er weer een bezoek aan het dialysecentrum op het program.
Ik hou jullie daar uiteraard van op de hoogte.

Tot dan....