Aankomst Johannesburg naar Orighstadt en Hazyview

* Zaterdag 3 maart: Eindelijk is het zover.
Het scheelde niet veel of we hadden de boel echt moeten annuleren als we niet terecht konden bij een Orthopeed. Aline haar arm..een complete drama.
Flinke ontsteking met blokkade.
Na veel gebel tot in Amsterdam toe is het gelukt om met spoed bij een orthopeed van ons familie ziekenhuis Franciscus Gasthuis te komen. Wie appelen vaart…
Na een shot met een cocktail bleken de klachten na 2 dagen minder. Tot op 1 dag voor vertrek gewacht met annuleren. We hebben geen pakket reis en hadden alles zelf besproken, dus het zou een flinke klus worden om dat alles te annuleren.
Vrijdag hebben we de knoop doorgehakt. Met een flinke bulk aan medicijnen moest het lukken.

We worden zaterdag 18 uur door een taxi opgepikt. Er lag inmiddels in Spijk een flink pak sneeuw.
Na het inchecken, wat natuurlijk gebeurde met geknepen billen of we niet boven de 20 kg uit kwamen konden we door naar de bagage controle. Het was gelukkig rustig, dus ze deden niet moeilijk dat Aline haar linker arm niet op kon tillen.
De douane door en hup naar de gate.
We vliegen om 22:00 met de Emiraten A380-300 toestel naar Dubai
Plaatsen hadden we al gereserveerd. Het geluk lacht ons toe...we delen een 3 zitter met zijn 2tjes.

De vlucht verloopt voorspoedig en de service was top.
Na zo,n 6:45 uur vliegen landen we op Dubai en na een stop over van 2 ½ uur hoppen we over naar een andere A380-300 voor een vlucht naar Johannesburg, toch gauw een ritje van een kleine 9 uur.
Ook hier een prima zit met een lege stoel naast ons.

Op zondag 15:30 landen we op luchthaven Johannesburg. Hier leek het bij de douane wel op een invasie. Een enorme rij van personen die het land in wilde. Na zo’n dikke 45 minuten en na een health ogen scan mogen we naar binnen.
De tassen liggen gelukkig op de band en we kunnen direct door naar Avis.
Hier maken we kennis met het zuid Afrikaanse tempo en efficiëntie. Staan daar 2 man om je reeds gereserveerde auto vrij te geven met een rij van hier tot Tokyo.
Wat we wilde voorkomen gebeurt door de slowmotion actie van Avis, het is inmiddels donker.

De spierwitte Ford Ecosport SUV met 14000 op de teller stond klaar.
Foontje met TT go navigatie en we kunnen naar ons 1ste hotel Holliday Inn Boksburg op nog geen 10 km rijden.
We rijden de garage uit, heeft TT meer tijd nodig om de begin lokatie te scannen.
Hier hebben we even flink zitten klooien, links rijden in het donker, niet zo fijn.
Gelukkig TT laat zijn stem horen en we worden naar de goede plek genavigeerd.
Prima airport hotel met uitstekende bedden en een uitgebreid ontbijt.

* Maandag 5 maart: We staan na een prima nachtrust vroeg op, we re-organiseren de boel en rijden na het ontbijt nog even langs de mall voor drinken en eten voor onderweg.
We zetten koers naar “Hannah Game Lodge” Orighstadt, een rit van 370 km.
Afstand zegt hier niet zoveel, maar je kunt beter rekenen in tijd.
Foutje, TT staat op vermijd tolwegen. We begrepen er al niets van dat we op veel 2 baans wegen terecht kwamen. Zoiets merk je altijd achteraf. We komen gelukkig goed aan. De rit was op zich niet bijzonder.

Hanah Game lodge **** ligt midden in een uitgestrekt onbewoond Afrikaans landschap.
De chalets zijn in Afrikaanse stijl gebouwd en hebben elk een vrij uitzicht over het landschap.
We slaan een onverharde weg in en na 6 km spotten we de 1ste dieren. Vader en moeder Wild zwijn met 2 biggen steken met opgeheven staart de weg over. Vader liet even zijn slagtanden zien, om duidelijk te maken dat je met hem geen grappen moet maken.
Even zien we een kudde kudu’s en edel herten.
We arriveren bij Hannah.
We hebben hier half pension, dus over het ontbijt en diner hoeven we ons geen zorgen te maken.
Het koelkastje komt prima uit en kunnen het drinken en de wijn koud zetten. We nemen een verfrissende duik in het zwembad.
Hier ploffen neer op het terras en kijken onze ogen uit. Wat een rust hier.
Het weer is vanaf dag 1 uitstekend. De temperaturen schommelen tegen de 32 graden aan. De ochtenden zijn lekker fris.

Het eten is in buffet vorm, dus we konden pakken waar je trek in had.
Hier eten we voor de 1ste keer vlees van een Kudu. Beetje een raar idee nadat we de kudde hadden gezien, maar what the heck.
Het is een enorm stuk donker gebraden stuk vlees waar plakken van gesneden worden. Lijkt een beetje op rosbeef.
Moet zeggen dat het heel smaakvol is.
Na het eten maken we in het chalet de wijn open en genieten van al het goeds.

* Dinsdag 6 maart: Top en fit staan we weer met dag en dauw op. Lekker ontbijtje, waarop je een hele dag kan teren. Vandaag rijden we de beroemde Panorama route. In ca 200 km maken we kennis van het Afrikaanse landschap. De route met alle bijzonderheden heeft Aline thuis tot in de puntjes voorbereid.
Via de Pineapples Rock naar Gods Window, waar je wordt dood gegooid met allerlei souvenirs.
Wonder view met een schitterend uitzicht, the 3 Rondavels en the Bleyde River canyon. Bij Burk”s Potholes, natuurlijke holes op een plateau gevuld met kristalhelder water koelen we onze voeten.
Op de wandeling terug werden we getrakteerd op een heuse Zuid Afrikaanse vrouwen dans en zang.
Erg leuk om te zien, vooral het moment waarop Aline in de dans werd meegesleurd.

We zitten hier ongeveer 2000 mtr boven zeespiegel. Het is opvallend hoeveel aandacht er voor het landschap is. Enorme lappen aangelegde bossen met hoge dennenbomen maken het landschap groen. De bergen zijn voorzien van een groene deken. Het doet je denken aan New Zealand, US en Canada. We hadden dit nooit verwacht in Zuid Afrika.

We zijn de hele dag lekker bezig.
Nadeeltje, zijn de wegen.
Van uitstekende 2 baans wegen die door de bergen kronkelen, rijden we over wegen met zgn Potholes.
Wegen met enorme ronden gaten in de weg, die je maar het beste kan vermijden.
Geen idee wie het verzonnen heeft om hier niks aan te doen, moet wel aandelen hebben in de autobanden en stuurinrichtingen. Dit is ook een reden om niet in het donker te rijden.
We krijgen al aardig handigheid om de Potholes te omzeilen.

Tegen 17 uur rijden we de “oprijlaan”van Hannah op. Een kudde Impala’s staan rustig te grazen en houden ons in de gaten. We rijden langzaam, maar iets deed ze opschrikken en ze sprongen sierlijk van ons vandaan. Verder zijn de apen, grijs met donker gezicht van de partij. Beetje de omgekeerde wereld...dieren vrij in de natuur en wij in een autohok.

Na het diner, zijn onze avonden zoals gewoonlijk kort. Morgen weer een dag, met 2 uur durende rit van 157 km naar Hazyview.