Phezulu dans, Mandela, Drakersberg Port st Johns
Door: rickaline
Blijf op de hoogte en volg Rick & Aline
14 Maart 2018 | Zuid-Afrika, Underberg
* Dinsdag 13 maart 2018
Vandaag verlaten we Lake view Cabana. Prima dagen gehad hier met schitterend weer. Na het ontbijt laden we de spullen weer in. Het ochtend ritueel van het personeel is inmiddels begonnen.
Buiten op het parkeer terrein wordt een soort Ghettoblaster neergezet, het voltallige personeel verzameld zich en staan in een kring. Op de het deuntje van “Follow the leader..leader...leader, folow the leader...” werd er heftig aan hun workout gewerkt. To the left..clap your hands...turn around and to the right. Teambuilding ten top.! Ik zie ze het bij ons om 7:00 uur niet doen ;-)
Na afloop zongen de dames een mooi wat melancholisch lied en de dag kon beginnen.
Voor ons kon de rit beginnen richting Umhlanga.
We logeren 1 nacht in het luxe splinternieuw Luxery appartment Savanah.
De was van 10 dagen begint te groeien en we beschikken over een combi wasmachine/droger. Leek ons ook geen overbodige luxe.
Het was wel even zoeken, want het appartement lag verborgen tussen een ware bouwactiviteit van appartementen voor de verkoop. De wasmachine aangezet en zelf lekker relaxen bij een schitterend zwembad in de zon. We hadden ons avondmaaltje al ingeslagen, dus geen gedoe met het zoeken naar een restaurant.
* Woensdag 14 maart.
Met een reistas vol schone kleding vertrekken we vandaag naar Underberg, midden in het Drakersberg gebied.
We rijden naar Durban om een stop te maken voor Phezulu show, waarin dansers en danseressen een rituele dansvoorstelling geven over de Zulu cultuur met op de achtergrond een schitterend uitzicht over the valley of the 1000 hills.
Erg leuk om te zien allemaal en van de zang werd je stil van.
De afrikaanse muziek kan enorm opzwepend zijn, maar ook heel serene.
Na afloop worden we uitgenodigd in hutjes waarin de gewoontes van het dagelijkse leven wordt uitgelegd.
We rijden inmiddels lekker door en genieten van het afrikaanse landschap. We wijken even af van de route om in Howick de sculpture van Nelson Mandela te bekijken. We zijn in de buurt en dit moeten we zien.
Inmiddels aangekomen staat het museum voor je open om een kijkje te nemen in het leven van Nelson Mandela.
Ons gaat het vooral om de indrukwekkende sculpture die gemaakt is door de kunstenaar Marco Cianfanelli waar 50 stalen pilaren in een bepaalde hoek de afbeelding van Nelson mandela zichtbaar wordt.
Onder het thema “It’s a long way for freedom” worden de jaren van Mandela kort beschreven. Aan het einde van de levensloop sta je recht voor het inmens grote sculpure. Indrukwekkend.
We zetten de rit voort en we worden aangehouden bij een verkeerscontrole. Tijdens het rijden staat de GoPro op de voorruit standby en de foon als navigatie erbij.
De beste man vraagt mijn rijbewijs en papieren, loopt een rondje om de auto en kijkt met 1 oog naar de GoPro cam.
Kijkt een beetje onzeker of ie wordt opgenomen en laat niets aan toeval over en we mochten doorrijden. Poeh he, zou de cam geholpen hebben??
We naderen de afslag Underberg. Na een rit dwars over een smal berg weggetje door het Drakersberg gebied naderen we na 26 km Lake Naveronne resort.
Het weer is prachtig en de bergen onderscheiden zich dat ze begroeid zijn met een deken van korte groene beplanting. Het deed ons denken aan bepaalde gedeelte van New Zealand.
Drakersberg ligt midden in het KwaZulu-Natal gebied.
Na al dit moois naderen we onze bestemming. We worden geholpen door een aardige Zuid Afrikaan die ons de weg naar de cottage uitlegt. De inrichting was weinig Afrikaans. Leek of we belandt waren op een set van James Harriot. De cottage schitterend gelegen aan een meer, omringd door bergen compleet ingericht met bloemetjes gordijnen, jaren 60 meubels, keukentje en een groot hemelbed.
Met het avondeten met behulp van de Weber BBQ kon de dag niet meer stuk.
* Donderdag 15 maart.
Heerlijk geslapen, lekker weer vroeg op. Het scheelt dat we echt ochtendmensen zijn, dus het opstaan doet ons niet zeer.
Na het ontbijt rijden we naar het 26 km verderop gelegen Udenberg. Daar halen we nog wat boodschappen en kunnen we de auto weer volgooien met benzine, die overigens maar 70 eurocent/liter kost….lang leven de hollandse benzine a 1.60/liter.
Aline gaat even pipi en ik reken af met de pomp bediende. Uit mijn kleine rugzak haal ik de doekoe etui.
We rekenen buiten af met een mobiele creditcard module, leg de rugzak op de balie, betaal en bewaak de etui met mijn leven.
Geef de beste man een fooi en loop met etui naar de auto terug. Aline inmiddels ook klaar en we kunnen vertrekken.
Ik kijk naar mijn etui...krijg zowat een stilstand in mijn hartspier en weet niet meer waar ik de rugzak met paspoorten, tickets, cash heb gelaten...auto auto ??….doet de deur open, niks geen rugzak!! Na een geestelijke reanimatie speel ik de film terug en ren terug naar de buiten balie...ligt daar onbewaakt mijn kleine zwarte rugzakkie...waar half zuid afrika is langs gelopen. Hoe blij kun je zijn na zo’n stommiteit.
In de auto moest ik natuurlijk even bijkomen en het uitblijven van een reactie van je partner is ook een reactie.
Enigzins tot bedaren gekomen rijden we weer naar het resort, schieten wat fotoos en genieten van de omgeving. In de middag maken we een wandeling door de omgeving. Via de airstrip van lake Naveronne lopen we een beschermd wedlands gebied door, waar we bij een meer en een riviertje terecht komen. Het weer is lekker en voordat we het in de gaten hadden waren we zo weer een paar uur verder.
Deze avond hebben we echt gekookt, hollands prakkie met aardappelen, vlees en groente….en wijn.
Eenmaal aan de koffie begint het enorm te onweren en te plensen...met bakken kwam het naar beneden.
Whatever, we zitten droog. Deur dicht, licht aan en alles wat nu valt hebben we morgen niet.
Inmiddels hebben we bezoek van een zuid afrikaanse frog, die onder de deur naar binnen is gekropen. Deze had kennelijk geen zin in de kou en zocht de warmte op.
Sorry Kermit, move en hebben hem naar buiten gezwiept.
Tegen de deur hebben we maar de gestoffeerde rol van de divan gepoot.
*Vrijdag 16 maart
Goedemorgen, 14 graden en bewolkt. Loop naar het smalle keukentje, sta ik oog in oog met een reusachtige frog met Acromegalie voor me neus. Hoe krijgen we deze gast de deur uit….hoe lang zit ie al in huis...wat heeft ie vannacht uitgespookt???
Aline, deur open ! Ik pak een bezem en met een paar flinke vegen lanceer ik de creep naar buiten. Daar bleef ie even op zijn rug liggen en dacht even dat ik hem vermoord had. Gelukkig sprong kwak even later de bosjes in.
We laten na het ontbijt Lake Naveronne achter ons we rijden richting Port St Johns. Een rit van ca 3 ½ uur en een kleine 300 km.
We nemen de TT route en rijden door het meest authentieke gedeelte van Zuid Afrika. In dit gebied geen moderne resorts of hotels, maar kleine kleurrijke huisjes en hutjes verspreidt over de bergen. Wat opvallend is het grote aantal kinderen, die na school langs kilometers langs de weg naar huis lopen. Je moet enorm oppassen.
We worden dwars door het gehucht Flagstaff geleid waar we in een soort file terecht kwamen. Als enige blanke in een spierwitte Ford Ecosport ga je je in zo’n menigte van donkere mensen niet op je gemak voelen. We rijden stapvoets en links en rechts van ons alleen maar zuid afrikanen. OK, de deuren zijn op slot. Zet mijn pet op, blaas me al rijdend groot op en begin wat defensiever te rijden. Niks stoppen rijden met die hap. Bij een rotonde leek het door wel 100 busjes vast te lopen. Ik pers de Ford door alle hoeken en gaten en heb kak aan de “verkeersregels”
Later konden we weer wat ademhalen...wat een chaos.
Nabij Port St Johns ligt M”tabe River resort. Het weer is hier niet zo heel geweldig. Frisse ochtenden van ca 13 graden en in de middag tegen de 20 graden en het regent af en toe.
Het resort ligt pal aan de rivier. Het is erg stijlvol en mooi aangelegd. We krijgen het enigste vrijstaande huisje waar we uitzicht hebben over de rivier. De inrichting ook weer typisch ZA, maar met een oosters tintje.
Hier en daar heeft de eigenaar zich laten inspireren door de oosterse cultuur. Grappig om midden in ZA, Boeddha beelden te zien.
We besluiten om in het resort te eten en er wordt lekker voor ons gekookt. We doen net of we de hele tent hebben afgehuurd want het blijkt dat we de enigste gasten zijn.
In de avond tik ik nog even de laatste indrukken in deze blog weg en we sluiten de dag af met “Truste, sleep well”……………..
* Zaterdag 17 maart
Het is nog steeds bewolkt, maar het weer ziet er rustiger uit. We zitten tussen 2 bergkammen en de begroeiing lijkt op een ware jungle.
Prima geslapen overigens, dat zit wel goed.
We worden verwacht voor het ontbijt. Ondanks het uitblijven van de meute, pakken ze voor ons flink uit. Alles waar we maar trek in hadden stond klaar. We genieten van de koffie en hebben uitzicht over de bergen en de rivier.
Na het ontbijt lijkt het droog te blijven en besluiten om naar Second Beach te gaan en de omgeving van Port st Johns te bekijken.
De omgeving is mooier en boeiender als Port st johns zelf. OK, daar gaan we straks wel even kijken om voor de lunch in de plaatselijke Spar te scoren.
We rijden St Johns uit en naderen een mooi groot strand. Natuurlijk niemand te bekennen die even de zee in gaat, wat je overigens alleen doet als je levensmoe bent. De plaatselijke haaien helpen je wel een handje mee. We passeren het bord “Beware Shark’s” en lopen het strand op. Daar staan een 3-tal ezels lekker te chillen en verderop een kleine kudde koeien. Maf gezicht en de strandgangers waren niet onder de indruk van onze aanwezigheid.
We rijden langs de kust de bergen in. Hier komen de kleurrijke hutjes je tegemoet. Blijkt dat ook hier niet de allerrijkste mensen wonen. Men is hier wel vriendelijk, we worden van alle kanten toegewuifd alsof we het koninklijke echtpaar van Attapoepoe zijn.
Nu dan, even een boodschapje bij de plaatselijke Spar. We wagen het erop en we parkeren de auto tussen de chaos van mensen en voertuigen. Oja..het is gezellig markt.
Aline oppert nog even het idee om daar straks even overheen te lopen….huhh, ga je alleen dan?. Kijken eerst even of we de Spar overleven….we pakken vlug een paar boodschappen en lopen naar de kassa. Beetje opschieten dus, want de Ford staat alleen.
Natuurlijk staan we achter de verkeerde kassa. Staat er een knul met een tas vol boodschappen eindelijk af te rekenen. Met een paar briefjes van 10 ZAR haalt ie het natuurlijk niet. Uit de tas werden er net zolang boodschappen uitgehaald tot ie de boel kon betalen. Triest wel om te zien dat ie met een kleine tas aan boodschappen de winkel uit liep en bij de deur de boel ook nog eens werd gecontroleerd.
Wij waren zo klaar en loop naar buiten, wordt aangesproken door 2 gasten die naar mijn tas wijzen. Dacht, flikker even op..maar had die Spar embleempjes op de jassen niet gezien. Worden wij ook gecontroleerd…..
De Ford staat er gelukkig nog, alle ramen zitten er nog in en we rijden weer terug naar M’tabe River Resort.
Wat een rust hier. In de middag rusten en relaxen we wat op het resort.
Het avondeten werd voor ons weer klaargemaakt en dat was echt genieten. Vooral de zelfgemaakte cheesecake was niet te versmaden.
Morgen zondag 18 maart rijden we door richting Macleantown waar we een nacht logeren in Premier Resort Mpongo Private Game Reserve, een mond vol...we zijn benieuwd
Vandaag verlaten we Lake view Cabana. Prima dagen gehad hier met schitterend weer. Na het ontbijt laden we de spullen weer in. Het ochtend ritueel van het personeel is inmiddels begonnen.
Buiten op het parkeer terrein wordt een soort Ghettoblaster neergezet, het voltallige personeel verzameld zich en staan in een kring. Op de het deuntje van “Follow the leader..leader...leader, folow the leader...” werd er heftig aan hun workout gewerkt. To the left..clap your hands...turn around and to the right. Teambuilding ten top.! Ik zie ze het bij ons om 7:00 uur niet doen ;-)
Na afloop zongen de dames een mooi wat melancholisch lied en de dag kon beginnen.
Voor ons kon de rit beginnen richting Umhlanga.
We logeren 1 nacht in het luxe splinternieuw Luxery appartment Savanah.
De was van 10 dagen begint te groeien en we beschikken over een combi wasmachine/droger. Leek ons ook geen overbodige luxe.
Het was wel even zoeken, want het appartement lag verborgen tussen een ware bouwactiviteit van appartementen voor de verkoop. De wasmachine aangezet en zelf lekker relaxen bij een schitterend zwembad in de zon. We hadden ons avondmaaltje al ingeslagen, dus geen gedoe met het zoeken naar een restaurant.
* Woensdag 14 maart.
Met een reistas vol schone kleding vertrekken we vandaag naar Underberg, midden in het Drakersberg gebied.
We rijden naar Durban om een stop te maken voor Phezulu show, waarin dansers en danseressen een rituele dansvoorstelling geven over de Zulu cultuur met op de achtergrond een schitterend uitzicht over the valley of the 1000 hills.
Erg leuk om te zien allemaal en van de zang werd je stil van.
De afrikaanse muziek kan enorm opzwepend zijn, maar ook heel serene.
Na afloop worden we uitgenodigd in hutjes waarin de gewoontes van het dagelijkse leven wordt uitgelegd.
We rijden inmiddels lekker door en genieten van het afrikaanse landschap. We wijken even af van de route om in Howick de sculpture van Nelson Mandela te bekijken. We zijn in de buurt en dit moeten we zien.
Inmiddels aangekomen staat het museum voor je open om een kijkje te nemen in het leven van Nelson Mandela.
Ons gaat het vooral om de indrukwekkende sculpture die gemaakt is door de kunstenaar Marco Cianfanelli waar 50 stalen pilaren in een bepaalde hoek de afbeelding van Nelson mandela zichtbaar wordt.
Onder het thema “It’s a long way for freedom” worden de jaren van Mandela kort beschreven. Aan het einde van de levensloop sta je recht voor het inmens grote sculpure. Indrukwekkend.
We zetten de rit voort en we worden aangehouden bij een verkeerscontrole. Tijdens het rijden staat de GoPro op de voorruit standby en de foon als navigatie erbij.
De beste man vraagt mijn rijbewijs en papieren, loopt een rondje om de auto en kijkt met 1 oog naar de GoPro cam.
Kijkt een beetje onzeker of ie wordt opgenomen en laat niets aan toeval over en we mochten doorrijden. Poeh he, zou de cam geholpen hebben??
We naderen de afslag Underberg. Na een rit dwars over een smal berg weggetje door het Drakersberg gebied naderen we na 26 km Lake Naveronne resort.
Het weer is prachtig en de bergen onderscheiden zich dat ze begroeid zijn met een deken van korte groene beplanting. Het deed ons denken aan bepaalde gedeelte van New Zealand.
Drakersberg ligt midden in het KwaZulu-Natal gebied.
Na al dit moois naderen we onze bestemming. We worden geholpen door een aardige Zuid Afrikaan die ons de weg naar de cottage uitlegt. De inrichting was weinig Afrikaans. Leek of we belandt waren op een set van James Harriot. De cottage schitterend gelegen aan een meer, omringd door bergen compleet ingericht met bloemetjes gordijnen, jaren 60 meubels, keukentje en een groot hemelbed.
Met het avondeten met behulp van de Weber BBQ kon de dag niet meer stuk.
* Donderdag 15 maart.
Heerlijk geslapen, lekker weer vroeg op. Het scheelt dat we echt ochtendmensen zijn, dus het opstaan doet ons niet zeer.
Na het ontbijt rijden we naar het 26 km verderop gelegen Udenberg. Daar halen we nog wat boodschappen en kunnen we de auto weer volgooien met benzine, die overigens maar 70 eurocent/liter kost….lang leven de hollandse benzine a 1.60/liter.
Aline gaat even pipi en ik reken af met de pomp bediende. Uit mijn kleine rugzak haal ik de doekoe etui.
We rekenen buiten af met een mobiele creditcard module, leg de rugzak op de balie, betaal en bewaak de etui met mijn leven.
Geef de beste man een fooi en loop met etui naar de auto terug. Aline inmiddels ook klaar en we kunnen vertrekken.
Ik kijk naar mijn etui...krijg zowat een stilstand in mijn hartspier en weet niet meer waar ik de rugzak met paspoorten, tickets, cash heb gelaten...auto auto ??….doet de deur open, niks geen rugzak!! Na een geestelijke reanimatie speel ik de film terug en ren terug naar de buiten balie...ligt daar onbewaakt mijn kleine zwarte rugzakkie...waar half zuid afrika is langs gelopen. Hoe blij kun je zijn na zo’n stommiteit.
In de auto moest ik natuurlijk even bijkomen en het uitblijven van een reactie van je partner is ook een reactie.
Enigzins tot bedaren gekomen rijden we weer naar het resort, schieten wat fotoos en genieten van de omgeving. In de middag maken we een wandeling door de omgeving. Via de airstrip van lake Naveronne lopen we een beschermd wedlands gebied door, waar we bij een meer en een riviertje terecht komen. Het weer is lekker en voordat we het in de gaten hadden waren we zo weer een paar uur verder.
Deze avond hebben we echt gekookt, hollands prakkie met aardappelen, vlees en groente….en wijn.
Eenmaal aan de koffie begint het enorm te onweren en te plensen...met bakken kwam het naar beneden.
Whatever, we zitten droog. Deur dicht, licht aan en alles wat nu valt hebben we morgen niet.
Inmiddels hebben we bezoek van een zuid afrikaanse frog, die onder de deur naar binnen is gekropen. Deze had kennelijk geen zin in de kou en zocht de warmte op.
Sorry Kermit, move en hebben hem naar buiten gezwiept.
Tegen de deur hebben we maar de gestoffeerde rol van de divan gepoot.
*Vrijdag 16 maart
Goedemorgen, 14 graden en bewolkt. Loop naar het smalle keukentje, sta ik oog in oog met een reusachtige frog met Acromegalie voor me neus. Hoe krijgen we deze gast de deur uit….hoe lang zit ie al in huis...wat heeft ie vannacht uitgespookt???
Aline, deur open ! Ik pak een bezem en met een paar flinke vegen lanceer ik de creep naar buiten. Daar bleef ie even op zijn rug liggen en dacht even dat ik hem vermoord had. Gelukkig sprong kwak even later de bosjes in.
We laten na het ontbijt Lake Naveronne achter ons we rijden richting Port St Johns. Een rit van ca 3 ½ uur en een kleine 300 km.
We nemen de TT route en rijden door het meest authentieke gedeelte van Zuid Afrika. In dit gebied geen moderne resorts of hotels, maar kleine kleurrijke huisjes en hutjes verspreidt over de bergen. Wat opvallend is het grote aantal kinderen, die na school langs kilometers langs de weg naar huis lopen. Je moet enorm oppassen.
We worden dwars door het gehucht Flagstaff geleid waar we in een soort file terecht kwamen. Als enige blanke in een spierwitte Ford Ecosport ga je je in zo’n menigte van donkere mensen niet op je gemak voelen. We rijden stapvoets en links en rechts van ons alleen maar zuid afrikanen. OK, de deuren zijn op slot. Zet mijn pet op, blaas me al rijdend groot op en begin wat defensiever te rijden. Niks stoppen rijden met die hap. Bij een rotonde leek het door wel 100 busjes vast te lopen. Ik pers de Ford door alle hoeken en gaten en heb kak aan de “verkeersregels”
Later konden we weer wat ademhalen...wat een chaos.
Nabij Port St Johns ligt M”tabe River resort. Het weer is hier niet zo heel geweldig. Frisse ochtenden van ca 13 graden en in de middag tegen de 20 graden en het regent af en toe.
Het resort ligt pal aan de rivier. Het is erg stijlvol en mooi aangelegd. We krijgen het enigste vrijstaande huisje waar we uitzicht hebben over de rivier. De inrichting ook weer typisch ZA, maar met een oosters tintje.
Hier en daar heeft de eigenaar zich laten inspireren door de oosterse cultuur. Grappig om midden in ZA, Boeddha beelden te zien.
We besluiten om in het resort te eten en er wordt lekker voor ons gekookt. We doen net of we de hele tent hebben afgehuurd want het blijkt dat we de enigste gasten zijn.
In de avond tik ik nog even de laatste indrukken in deze blog weg en we sluiten de dag af met “Truste, sleep well”……………..
* Zaterdag 17 maart
Het is nog steeds bewolkt, maar het weer ziet er rustiger uit. We zitten tussen 2 bergkammen en de begroeiing lijkt op een ware jungle.
Prima geslapen overigens, dat zit wel goed.
We worden verwacht voor het ontbijt. Ondanks het uitblijven van de meute, pakken ze voor ons flink uit. Alles waar we maar trek in hadden stond klaar. We genieten van de koffie en hebben uitzicht over de bergen en de rivier.
Na het ontbijt lijkt het droog te blijven en besluiten om naar Second Beach te gaan en de omgeving van Port st Johns te bekijken.
De omgeving is mooier en boeiender als Port st johns zelf. OK, daar gaan we straks wel even kijken om voor de lunch in de plaatselijke Spar te scoren.
We rijden St Johns uit en naderen een mooi groot strand. Natuurlijk niemand te bekennen die even de zee in gaat, wat je overigens alleen doet als je levensmoe bent. De plaatselijke haaien helpen je wel een handje mee. We passeren het bord “Beware Shark’s” en lopen het strand op. Daar staan een 3-tal ezels lekker te chillen en verderop een kleine kudde koeien. Maf gezicht en de strandgangers waren niet onder de indruk van onze aanwezigheid.
We rijden langs de kust de bergen in. Hier komen de kleurrijke hutjes je tegemoet. Blijkt dat ook hier niet de allerrijkste mensen wonen. Men is hier wel vriendelijk, we worden van alle kanten toegewuifd alsof we het koninklijke echtpaar van Attapoepoe zijn.
Nu dan, even een boodschapje bij de plaatselijke Spar. We wagen het erop en we parkeren de auto tussen de chaos van mensen en voertuigen. Oja..het is gezellig markt.
Aline oppert nog even het idee om daar straks even overheen te lopen….huhh, ga je alleen dan?. Kijken eerst even of we de Spar overleven….we pakken vlug een paar boodschappen en lopen naar de kassa. Beetje opschieten dus, want de Ford staat alleen.
Natuurlijk staan we achter de verkeerde kassa. Staat er een knul met een tas vol boodschappen eindelijk af te rekenen. Met een paar briefjes van 10 ZAR haalt ie het natuurlijk niet. Uit de tas werden er net zolang boodschappen uitgehaald tot ie de boel kon betalen. Triest wel om te zien dat ie met een kleine tas aan boodschappen de winkel uit liep en bij de deur de boel ook nog eens werd gecontroleerd.
Wij waren zo klaar en loop naar buiten, wordt aangesproken door 2 gasten die naar mijn tas wijzen. Dacht, flikker even op..maar had die Spar embleempjes op de jassen niet gezien. Worden wij ook gecontroleerd…..
De Ford staat er gelukkig nog, alle ramen zitten er nog in en we rijden weer terug naar M’tabe River Resort.
Wat een rust hier. In de middag rusten en relaxen we wat op het resort.
Het avondeten werd voor ons weer klaargemaakt en dat was echt genieten. Vooral de zelfgemaakte cheesecake was niet te versmaden.
Morgen zondag 18 maart rijden we door richting Macleantown waar we een nacht logeren in Premier Resort Mpongo Private Game Reserve, een mond vol...we zijn benieuwd
