Monteverde mysterious Cloud Forest

Zondag 03/03/13

Hola....

Het reisblog is niet real time en we leven al op zaterdag 9 maart, maar ziet het maar als een flashback ;-)

Vandaag vertrekken van La Fortuna in het Arenal vulkaan gebied naar het Monteverde cloud forest.
Een rit van ca 4 uur, dus we vertrekken net na het ontbijt. Heerlijk genieten van een kop CR koffie aan de voet van de Arenal vulkaan. We slapen prima en staan uitgerust op.
De rit zal wel wat langer gaan duren, want net dit weekend is er een wielrenners tour rondom het meer. Verwacht geen professionals, die stijf staan van de Epo, maar gewoon recreatie rijders. Van jong tot oud en ook menig dikke Tico op een te kleine fiets. Extra opletten dus, want een ongeluk wil je hier echt niet. Trek er dan maar een dag voor uit, want politie en verzekerings expert moeten komen kijken. Die verzekerings gast moet helemaal uit San Jose komen.
Hierdoor deden we er langer over. Maar who’s care, tijd zat.
Na lang achter en langs de fietsers gereden te hebben konden we eindelijk afslaan richting Monteverde. Lekker stukje asfalt….dat dacht je maar. 30 km keien, gaten en de onzekerheid of we goed zaten. Garmin zei “volg de weg over 30 km” OK, er stond een erge sterke wind en na 5 km door dat gehobbel, plaspauze in een hoog in de bergen gelegen restaurantje. “Hola, es esta la manera correcta de Monteverde?”...”Si Sr…1 hora en coche”. Zegt ze nou een uur over 25 km?? Si Ricardo esta no problema…toch?
Ook heerlijke CR koffie hier en we rijden, hobbelen langzaam de bergen in.

Het weer doet zijn naam cloud forest eer aan, want de bewolking en de mist neemt toe. Op de temp meter daalt het kwik naar zo’n 13 graden. Langs de route waren leuke en mooie spots te zien.
Einde naderen we Santa Elena. Een wat stoffig dorpje wat natuurlijk gericht is op het Monteverde forest.
Ons verblijf “Cloud forest lodge”ligt net voorbij het dorpje. Hier moet je de 4WD weer inschakelen, want de weg keienweg gaat stijl omhoog.
Onze kamer was netjes en schoon. Ruimte zat, maar we begonnen het koud te krijgen. De lange broeken en vesten gingen aan. Ondanks de koude nacht lekker geslapen.

De volgende dag staat er een trail door het nationaal park. Weer vroeg op. We zijn al zo getraind, dat er geen wekker meer nodig is. Gewoon werk opstaan tijden dus.
Het is erg mistig en het waait flink. Leek wel of er iemand aan het karcheren was.
In het woud heb je daar geen last van met al die bomen. Toch maar onze LIDL ;-) regenjassen aangetrokken. Kan ze aanbevelen, want ze hebben hun dienst in Australië ook goed bewezen.
Samen met een stel uit Nijmegen beginnen we onze trail. De gids legt geduldig uit wat we onderweg tegenkomen. Die jongens zijn echt kundig, ze zien zelfs een mus op meters afstand.
Toen een kadootje waar heel birdwatchers hobbyisten helemaal wild van worden. Wat we zagen is een zeldzame Quetzal. Nog een mannetje ook. Deze vogel is schitterend om te zien. Boffen dus en nooit gedacht dat vogeltjes spotten zo leuk was ;-)
De trail was afwisselend en de omgeving was prachtig. Na afloop gunde diverse kolibries ons een kijkje, op een voederplaats dat wel, maar wat maakt het uit.

Na afloop reden we naar Santa Elena om wat lekkere dingen te kopen bij de plaatselijke buurtsuper en een lunch in een echte Tico restaurant. De WIFI mochten we leechen van de buren.
In de namiddag hebben we achter de lodge nog een wandeling gemaakt. In de avond kwam de stokbrood, kaas, Mortadella worst, tomaat en de cola light op tafel. Een Vodka cola doet wonderen voor de nacht…krijgen we bezoek van zo’n….f*cking scorpio, zo groot als me hand, in de wasbak.
Op een drafje ren ik naar de receptie en probeerde dat mens met heel veel handgebaar duidelijk te maken dat we bijna de krant hadden gehaald. Zegt ze “Escorpio no es tóxico”…jaja dat zal wel, maar bel de dierenambulance maar, want Escorpio moet zo speedy mogelijk weggo.. entendido??
De plaatselijk Tico beveiliger kwam met bewapend met knuppel en al de schorpioen weg halen en hij leefde nog lang en gelukkig in het diepe bos…in verwegistan.

Dinsdag 05/03/13
Vandaag 6 uur op, ontbijtje en nemen afscheid van de kou, lange broeken en vesten. Met onze T-Shirt, kortebroek en Teva’s outfit rende we de auto in en zette de airco op 20 graden.
Nu bestemming Guanacaste vlak bij Liberia.