Special time on “Finca Sura” Farm, Sarapiqui

De vorige reisverslagen zijn terug te vinden in de linker kolom" recente reisverslagen "

Donderdag 28.02.13
Vannacht regende het pijpenstelen. Waarschijnlijk zaten we in dezelfde territorium van een brulaap, want die ging ca 4:00 uur te keer, niet gewoon meer. Aline dacht dat ik het was. Het leek wel of ie boven ons dak zat te brullen over het weer of zo.
Wat een geluk, dat we schitterend weer hadden de afgelopen dagen. Na het ontbijt namen we afscheid van Lodge “Evergreen”, Tortuquero.
De boten lagen al klaar en de bagage kon aan boord.
Na zo’n 1 ½ uur varen door de jungle, zette we de reis voort met de bus naar Guapillis. Daar genoten we nog van een lekkere lunch en hier zouden we de auto krijgen.
Na een auto inspectie, papieren controles etc. laden we onze spullen in. De auto is lekker ruim en aan de flinke kant. Het is een Toyota RAV 4WD automaat, lekker comfortabel rijden dus.
De rit naar Sarapiqui is ca 1/12 uur rijden. Net genoeg om aan de auto te wennen en aan de rijstijl van de Tico’s.
De rit verliep rustig. Het is wel op je snelheid letten hier, want je hebt zo een bon aan je broek hangen.

Het hotel in Sarapiqui bestaat uit verschillende lodges. Kamers zijn ruim en zien er goed uit.
Na het installeren, doken we het dorpje in om nog wat drinken en broodjes te scoren. Broodjes bakken kunnen ze hier wel. Voor een paar euro lieten we ons verwennen met hartige broodjes en van die dikmakende zoete dingen…maar lekkerr.
’S Avonds zijn we hier niets waard. Gesloopt van alle indrukken en van de warmte liggen we hier relatief vroeg in bed. Ik zie mijn kans om dan wat in onze reisblog te schrijven.
Halverwege deserteert Aline, dat merk je als het brilletje afgaat en binnen no time is ze in dreamland. Langer hou ik het ook niet vol hoor en voor dat ik het in de gaten heb lig ik ook…….gaaapp…te maff…….

Vrijdag 1-03-13
Wake up, douche, ontbijtje en we worden om 10:00 uur verwacht bij een ananas plantage “Sura Farm”
De rit er naar toe is niet lang. Na een onverharde weg dwars door het binnenland, stond de eigenaar Rudolfo en Stanley ons op te wachten. We bleken de enige 2 gasten te zijn, dat vonden wij natuurlijk helemaal niet erg.
Na ca 10 min achter de truck gereden te hebben over een smal weggetje en zo,n smal gammel bruggetje arriveren we op Suca farm. We worden nogmaals hartelijk verwelkomt door Rudolfo, zijn vrouw en kleinkind.
Stanley is een bekende van de familie en fungeert als tolk.
De farm bestaat nog maar een jaar en Rudolfo heeft dit alles zelf aangelegd. Er staan zelfs een aantal cabins, waarin je kan overnachten.

Na een kleine uitleg….gaan we zelf vissen op Tilapia in een op de farm aanwezig meertje. Plan A werd dat genoemd. Plan B zou pas aan de orde komen als we niets vangen. Dat is niet anders dan een bak vol met dikke Tilapia’s met een net eruit vissen.
Een dure hengel is er niet bij, simpel maar effectief werd het een colaflesje, met visdraad en een haakje,
Ja hoor, begint het te plenzen…dus wij volledig uitgedost met blauwe poncho’s een bruggetje op en vissen maar.
Aline ving gelijk een dikke vis, ik zo’n lullig klein visje. Na een tijd vingen we een aantal vissen, maar niet genoeg voor de hele familie. Dan maar zo’n stumpert uit het bassin, behendig als dat we waren pikken we de grootste eruit.

Rudolfo’s vrouw Rosa zou voor ons een heerlijke Costaricaande maaltijd koken. Dat beloofde wat.
Ondertussen kregen we een boeiende rondleiding over de farm. Aline heeft suikerrietsap uit zo’n stengel geperst met een ouderwetse rietwringer. Mierzoet dat drankje, jammer dat we de tijd niet hadden tot dat het alcohol werd. Volgens mij had Rudolfo wel ergens achter op zijn farm wel een stokerijtje, maar bewijzen kunnen we niet ;-)
Diverse kleurige kikkertjes, waaronder de Combat kikker kunnen spotten, uitleg gekregen over de flora en fauna die op de farm aanwezig was. De Ananas plantage, nooit geweten dat een Ananas meer is dan alleen een sappige gele vrucht. We mochten er zelf 2 Ananasplanten in de grond planten, zodat we over ca 1 jaar die op kunnen komen halen . Wie weet…..
Gelukkig bleef het verder droog en de tijd vloog zo voorbij.
Rudolfo geeft een yel naar beneden om aan te geven, dat we eraan komen.

Rosa maakte 5 borden op met op elk bord een knoepert van een Tilapia, rijst, black beans. Salade met hun zelf verbouwde rauwkost. De gerechten zagen er zo lekker uit, dat het water in onze mond liep. In ieder geval de mijne.
Gezamenlijk begonnen we lekker te smikkelen. Rosa heeft werkelijk goudens kookhandjes. We hebben heus wel een Tilapia gegeten….die van de IGLO, maar deze verse uitvoering, geen woorden voor………smak, burb.

Het dessert zag er ook al zo feestelijk uit, met natuurlijk gerechten bereidt van ananas.
Wat een lieve familie en enorm gastvrij. Stanley fluisterde iets in me oor over bloemen uit Rudolfo’s farm, die ik zelf moest geven aan Aline.
Nou, ben ook de beroerdste niet en nam het prachtige boeket aan. Aline was nog druk aan het smikkelen en ik op mijn best….Lieve schat, namens de fam van Rudolfo en mijzelf…….etc etc. Voordat ik het in de gaten had, kreeg Aline zowat de hele familie aan het huilen door zelf in vreugde tranen uit te barsten.
Rosa werd omhelst door Rudolfo, want die schoot helemaal vol… toch mooi om dat te zien.
Ik hing natuurlijk met een brok in me keel over Aline heen. Stelletje softies ;-)

We maakte nog wat groeps fotoos en namen met een dikke hug afscheid van deze lieve mensen.
Stanley reed een stuk met ons mee. Alle fotoos mailen we naar Rudolfo, zodat hij deze als folder materiaal kan gebruiken.
Dit reisblog wordt ook door http://www.costaricaonline.nl gevolgd….hopelijk houden ze deze excursie in hun pakket. Het is zeker de moeite waard.
See you later in La Fortuna……