Bakaa Boto jungle tour

Woensdag 28ste

Hoi again,

We zijn vandaag om 10:00 opgehaald om weer ons ding te doen in het centrum. Het is weer een zonnige warme ochtend en voor dat je het weet zweet je weer als een otter.
Gelukkig hebben wij geen vochtbeperking, hoewel de Surinaamse dialyse patiënten door de warmte meer kunnen drinken dan bij ons.
Ronald stort weer op de machines en Afra gaat aan de photoshop.
Ik duik het koelste plek van het centrum in en dat is de unit waar de dialysebehandelingen plaats vindt. Er liggen 6 patiënten weer 4 uur vast aan de machine.
Respect hoe mensen met hun ziekte om kunnen gaan. Geef het je te doen, 4 uur vastzitten aan een machine in een ruimte waar je liever niet zit.
Om nog meer inzicht te krijgen, hoe het is om dialyse patiënten te zijn in Suriname maak ik een praatje met de patiënten.
Het wordt me al weer snel duidelijk, dat het niet makkelijk is. De informatie naar de patiënten is summier. Natuurlijk wordt er wel iets verteld, maar relatief weinig. 1 patient gaf aan, dat hij eindelijk een bovenarmshunt had gekregen maar vervolgens vrij snel was gestold.
Hij heeft door het gebrek aan informatie een aantal dagen doorgelopen met die shuntstolling, waardoor een revisie onmogelijk bleek. Zelf controle deed hij niet, gebruikte zijn arm voor het sjouwen van zware dingen. Hr heeft een baan bij de overheid en loopt nu al een aantal maanden met een Jugularis catheter onder zijn stropdas.
Een goede patiënten voorlichting zou wenselijk zijn geweest.
Folders, voorlichting boekjes hebben ze hier niet.
Werk aan de winkel……

Dialyse technisch wordt er wel goed werk verricht. De eerder geleverde protocollen worden in grote lijnen nageleefd. Met de hygiëne en veiligheid is het wel goed gesteld.
Goed dat ik gedurende de behandeling weer een goed beeld kan vormen.
De tijd gaat snel hier en eten vrij laat in de middag. Het wordt tijd om wat te eten en liet me richting Roepran rijden.
Menu: 2 Roti rollen, 2 grote gevulde bara’s met kip, 2 Roti Kip, kouseband en 1 Roti kipfile voor Aaf, want die houdt niet van kluiven. De Roti maaltijden zijn voor vanavond. Lekker makkelijk.
De fut om ’s avonds uitgebreid te gaan stappen hebben we niet.
Een hapje en een drankje in Kekemba vinden we ook wel OK.
Morgen vroeg op……tot dan

Donderdag 29ste

Morgu,
Het is 6:30 en de wekker gaat. Vandaag gaan we voor 3 dagen richting het zuiden voor een semi basic verblijf in de jungle. Bakaa Boto is de bestemming. Zo’n 180 km van Paramaribo net onder Brokopondomeer.
Glenn en Glenda kwamen ons halen. Eerst gezamenlijk proviand inslaan, want in de jungle heb je geen AH.
Bij een grote supermarkt sloegen we onze slag. Afgeladen met eten, drinken reden we naar de ijsfabriek waar we de koelkist vol met ijs lieten gieten. Vlees voor de BBQ, Parbo’s, Vodka, Cola Zero werd erin gepropt en de rit van ca 4 uur kon beginnen.
De weg er naar toe ging via de Paraman highway, langs de Bauxiet fabriek richting hoogspanningsmast nummer 1.
De fabriek wordt voorzien van elektriciteit vanuit het Brokopondo stuwmeer, maar inmiddels is een groot gedeelte van de fabriek die de grondstof Bauxiet exporteert gesloten. De vader van Glenda heeft 40 jaar in de fabriek gewerkt. Van Bauxiet wordt aluminium gemaakt.
De hoogspanningsmasten langs de weg vallen op. Ze zijn genummerd en de dorpjes langs de weg worden simpelweg dorpje no 30 genoemd, als mast 30 in de buurt staat.
Na een tussenstop neemt Ronald het stuur van Glenn over. Die had nog nooit links gereden en wilde dat graag eens proberen. Glenn zat naast hem en ik hield de boel nauwlettend in de gaten, vooral toen Glenn elke keer met zijn kop naar achter begon te hangen.
Dat deed Ronald keurig, kan niet anders zeggen. Het links rijden in Paramaribo stad doen ze maar lekker met zijn tweetjes, want Suri’s kunnen niet rijden.
Bij mast 8? net voor Berg en Dal sloegen we rechts af richting Atyoni.
Die weg hebben Aline en ik gereden toen we via Atyoni naar Anaula zijn gegaan in 2010.
Diezelfde weg was nog onverhard met rode aarde. De chinezen waren nog volop bezig om de weg aan te leggen. Wij hebben toen, mede door de regen zo’n 6 uur erover gedaan om het havendorpje Atyoni te bereiken. Vanuit Atyoni is het rijden met een auto niet meer mogelijk. De korjaal is het vervoermiddel die je via de rivier verder brengt richting het zuiden.

We sloegen de afslag naar Bakaa Boto in. Een 8 km onverharde weg dwars door de jungle. Een schitterend gebied.
Het begon weer een klein beetje te regenen. Regenbuien duren hier maar even en daarna zit je weer in de zon.
Bakaa Boto, bestaat uit een paar hutjes van de oorspronkelijke bewoners de Saramaccan Maroon. Het dorp ligt pal aan de Suriname rivier, vaar je stroomafwaarts kom je bij het Brokopondo meer.
In het dorpje zijn een paar huisjes gebouwd en een paar overdekte hangmat plaatsen. Hier slaap je buiten. Onze 1 ste nacht zou ook in zo’n ruimte plaatsvinden. Glenn had zelf 5 hangmatten meegenomen. Nu de kunst om ze zo neer te hangen, zodat je de volgende ochtend er niet kreupel uit komt. Ook je gewicht is niet onbelangrijk….bij sommige hangmatten begon het doek al te kraken toen ik erin wilde. Die zijn naar de dames gegaan. Ronald en ik hebben de zware uitvoering maar genomen.
Verlichting is er pas na schemering tot 22:00 uur. Daarna ben je aangewezen op zaklantaarn en kaarsen. De BBQ was heerlijk. Sateetjes en Parbo.
De avonden zijn erg broeierig en je smeert je rot met DEET. Je moet kijken waar je loopt, want het sterft van de kikkers en padden zo groot als een voetbal.
Heerlijk geslapen en mijn 1 persoons dekbedhoes was een slimme zet.
Vroeg verhuisde we onze zooi naar een huisje met stromend rivierwater, gaspit en heuse stoeltjes.
Tijd voor een heerlijke bak koffie, brood .

Bakaa Boto heeft een schitterende sula’s in de rivier. Dit zijn stroomversnellingen die door over rotsen razen. Hierin kan je heerlijk baden en je laten watermasseren. Voordat je het weet lig je een paar uur in het water. Hierna hoef je niet te gaan douchen, want het is hetzelfde water.
Vandaag gaan we met een korjaal stroomafwaarts richting het dorp Bekiokondre.
Het water staat erg laag, dat is jammer anders hadden we nog een stuk stroomopwaarts kunnen varen.
We meren aan en lopen via een klein weggetje naar het dorp. Glenn stelt zich ons voor aan de stamoudste en we krijgen een rondleiding door het dorp. Natuurlijk ook hier veel kinderen. Aline had me wat ballonnen en haar/arm bandjes meegegeven. Die doen het overal goed.
Door het dorp liepen via een kostgrondje naar het andere dorpje waar een schooltje stond. We kwamen net tijdens de lunch. Dit betekent, dat de kinderen hun bakje met rijst met een kippenpoot op zaten te peuzelen. De groen/wit geblokte overhempjes komen me bekend voor. Ook hier was ik sinterklaas. Na totaal 40 ballonnen en 50 haar/arm bandjes was ik los. De onderwijzeres kwam naar buiten en zou mijn handeltje in beslag willen nemen om alles “eerlijk” te verdelen….hahaha te laat., de kinderen hadden de grootste lol. Aafra nam haar foto momenten en Ronald stond te babbelen met de onderwijzeres. Ook deze gaf aan dolblij te zijn met simpele leermiddelen , zoals pennen, schriften etc. Dus Ronald project Pen-schrift????
Glenn en Glenda stonden geduldig te wachten.

Sula’s, dorpjes,cultuur, korjaal, eten, kinderen, hier hou ik van. Jammer dat Aline er niet bij me was, want die mis ik hier echt.

Het avondeten BBQ met kip en karbo’s en natuurlijk Parbootje.
De nacht in een heus bed, betekende voor mij een enorme knal van mijn vallende beddenplank, een krijsende gil van een Hindoestaanse overbuur, en een licht gesnurk van Glenn ;-)
De wekker 7:00 uur. We zouden 8:00 vertrekken, want Glenn heeft nog een training afspraak met de jongens. Een Surinamer zou geen Surinamer zijn om hier gewoon van af te wijken en een all together baad moment ontstond om 8: 00 uur.
Ik was al helemaal klaar en ben maar begonnen met puin ruimen, afwassen en alle resterende proviand bij elkaar aan het verzamelen.
We vertokken om 9:00 uur. “mooi op tijd he, Rick”….”Glenn, bij ons had je een uur te laat geweest man”. De training afspraak werd vervolgens gedurende de terugreis afgezegd.
De rit naar Paramaribo, verliep rustig, hoewel het stuurwiel wel heel veel overbodige trilling/onbalans bewegingen maakt. Na een check bleek de rechter voorband helemaal kapot te zijn. Hele stukken staken uit de band.
Glenn besloot om de band maar te verwisselen. Niet geheel onverstandig, want met een klapband in de bocht hadden we de kranten gehaald.

Vandaag zondag 02.12.12
Het is schitterend weer. Ronald en Afra gaan op de perfecte photoshoot jacht in Paramaribo en ik bedank dit keer voor de eer. Lekker even zwemmen, zonnen, skypen en natuurlijk een verslag schrijven.
Skypen met het thuisfront doe ik zowat elke dag. Kost niks en lekker even met me meissie bijkletsen. ;-)
Vanavond gaan we eten bij Chi Min. Een favo chinees vlak bij t vat.
Dan nog 3 dagen en we reizen weer af naar het koude Holland.
Morgen maandag, dialysecentrum dag. Ga eens ff een kennis quizje doen. Tot dan…..