Vancouver the City of Glass

#Dag 1 zaterdag 10 september 2016
Bestemming Vancouver Canada

Vanmorgen na een goede nachtrust staan we om ca 6:00 uur op.
We hebben weer een taxi besteld via Tinker, die ons om ca 8:00 uur zal ophalen.
We controleren nogmaals de bagage en alle papieren die we de komende 3 weken nodig hebben. Niks vergeten en alles lijkt in orde.
We gieten nog een bak koffie naar binnen en de taxi meldt zich via mijn GSM. Blijkt ie al voor de deur te staan, een dik half uur te vroeg, maar we zijn flexibel en pakken onze spullen.
De chauffeur een rasechte Hagenees houdt de stemming erin. Tjezus wat kon die vent lullen.
Hele theorieën waarom er op de A4 files ontstaan, wat de geleerde heren allemaal fout hadden gedaan met het aanleggen van de wegen. Tijd gaat lekker snel en weldra naderen we afslag Schiphol, ja hoor vette veiligheidscontrole. Onze Hagenees liet zich niet kennen en nam een sluiproute.
We zien het bord vertrek en naderen de weg na de controle, hahaha dikke pret, waren het niet dat er een behoorlijke vluchtheuvel tussen ons en de vertrek weg zat. “Zou toch zweeruhh, dat ik een vertrekbord zag staan toch? Maken we nog een rondje..ja hoor het bord met Vertrek, maar met dezelfde dikke vluchtheuvel. Maakt ie een slinger naar rechts, reed over die vluchtheuvel heen en raast zo over de weg richting vertrekhal. Zwakke schakel dus in de beveiliging….
Bij vertrekhal 3 is het aardig druk. De gesjeesde chauffeur nam op zijn eigen wijze luidkeels afscheid van ons. Balie 21 was dichtbij en met onze “Option Plus” upgrade konden gebruik maken van de priority incheck lane. We hoeven ons geen zorgen te maken over het gewicht, want met de upgrade is 10 kg pp extra bagage toegestaan.
Voor deze rondreis hebben we ons voorbereidt met meer warme kleding. In de Rocky Mountains kan het ’s nachts in september al rondom het vriespunt worden en overdag’s bereiken ze hier nou niet bepaald tropische temperaturen. Voor onze plannen daar heb je ook geen zwembroek nodig.

Na het inchecken naderen we de veiligheids controle. Hier lijkt het wel een massale evacuatie, een enorme rij met slingers ala de Efteling.
Je moet je half uitkleden en ja hoor mijn bagage kon niet worden gescand omdat ie propvol zat. Of ik hem even wil leeghalen…gaat GI Jane met een drugstest staaf langs me hele tas. Hahaha, die zal alleen positief uitslaan op Crestor, Aprovel eva R/ sporen.
Het blijf gekloot, dat leeghalen en alles weer netjes op zijn plaats terug leggen.
De rij stagneert ca 15 min, omdat de file bij de douane langer en langer werd. Hier had onze Hagenees ook wel zijn theorie over gehad.
“Any European pasport?” hoor ik een douane man roepen. Yehh here!..en we doken onder de hekken door en floepen zo door naar de controle. Je zou toch zeggen dat er meer Europeanen in de rij gestaan moeten hebben.
Alles bij elkaar hebben we zo’n dik 1 ½ uur in de controle zone mogen vertoeven.

We wachten op G8 voor het vertrek. Na een kleine vertraging, mochten we als 1ste de priority lane gebruiken om naar het vliegtuig te gaan…lang leven “Option Plus” upgrade.
We hebben onze plaatsen in een 3 zit midden. Zo hoeven we niemand lastig te vallen als je ff weg moet. Helemaal top, dat er niemand naast ons kwam zitten. Ruimte genoeg dus.
Air Transat is een prijsvechter, dat merken we want ondanks de lange vlucht van dik 9 uur komen ze langs met een los “Subway –achtig “ broodje met een frisdrankje…..maar “Option Plussers” konden kiezen…. wijntje, biertje en wel gedurende de hele vlucht. Als welkoms drankje werd een flesje Prosecco aangeboden.
De rest van de vlucht brengen we in een roes door. Film van Batman vs Superman gekeken waar ik helemaal geen r**t van snapte, maar zag er spectaculair uit.
Nu dan nog 3 uur te gaan. We zijn over IJsland en Groenland gevlogen en zitten nu boven de het noord oosten van Canada. Waarom er zo met een boog wordt gevlogen zal wel te maken hebben met de airstream of zo.
We komen ca 13:30 aan in Vancouver. We logeren 2 nachten in het Sandman Citty Hotel. We hebben de zaterdagmiddag en de hele zondag om Vancouver te verkennen. Zondag is het een feestdag…..we verhuren geen campersday of zoiets. Zaterdagavond zal wel de Thai in de buurt worden waar ze heerlijke Thaise Pho soep hebben. Zondag met de “Hop on Hop off” bus Vancouver verkennen. In vancouver schijnen ze de grootste Chinatown van de wereld te hebben..op China na dan. Stanley Park, met zijn Indianen geschiedenis. We laten ons verder verrassen.

We landen zaterdag in de middag op Vancouver airport. Goede rustige vlucht gehad met Air Transat. Helaas heeft ons hotel geen transfer busje of zo, dus pikken we een taxi. De rit van het vliegveld naar ons hotel downtown Vancouver is een aardig ritje. De taxi chauffeur afkomstig uit India vroeg ons het hemd van….
Een gezellige vent.
We checken in het Sandman Vancouver city hotel. Gelukkig is onze kamer klaar, want onze lijfen hebben behoefte aan een ligstand.
Na even gerust te hebben, maken we een loopje naar Robson str. Daar duiken we de IGA supermarkt in en scoren we onze 1 ste maaltijd. Uit eten hadden we even geen zin in.
19:00 uur storten we helemaal in en duiken het bed in.

#Dag 2 zondag 11 september 2016
Afgelopen nacht redelijk goed geslapen, maar zoals gewoonlijk liggen we om 3:00 ‘s nachts te stuiteren in ons bed. Gewoon klaar wakker hé en niet meer in slaap vallen.
De tijd laten we even voor wat het is, drinken een bak koffie en verorberen onze selfmade roomservice ontbijt.
In de loop van de ochtend maken we aanstalten om Vancouver te gaan verkennen. Het weer lijkt goed te worden en de zon breekt door. Korte broeken weer dus.
Via Chinatown lopen we naar Gastown. Dit gedeelte is het oudste van Vancouver. Op de route is genoeg om te zien. Vanaf hier kopen we kaartjes voor de Hop on Hop off bus. We maken een heuse Vancouver tour, we hoppen ons rot. Aan the Port of Vancouver is het heerlijk zonnig, maar er staat een fris windje. Dat wordt fun straks in de bergen.
Er ligt een gigantisch cruisschip en blijkt een bekende van ons landje te zijn. De varende stad van de Holland America Line blijkt de “Zaanstad” Rotterdam te zijn. De Nederlandse vlag wappert trots op het achterdek.

We lopen verder de pier op. Fly over Canada....nu direct voor $ 14 PP
Ja hoor, we zijn nieuwsgierig wat dit is. Je vliegt over het hele land met al haar schoonheden, beweren ze. Je moet niet gevoelig zijn voor luchtziekte oid.
Nou dat is een goedkoop alternatief voor een Heli vlucht en we kopen 2 tickets.
We worden ontvangen in een soort verzamelruimte en er wordt ons een spectaculaire film voorgeschoteld. Hierna lopen we naar een andere ruimte en krijgen we een safety briefing dat je de veiligheids riemen goed moet aantrekken, je bagage onder je stoel moet leggen en geen elektronische apparatuur mag gebruiken. Dus je mobieltje in de Flightmode.
We staan daar met 3 rijen van 8 man naast elkaar. De voorste rij loopt achter de "piloot" aan en wij volgen als laatste. We nemen plaats in een soort stoeltjes lift waar we allemaal vooraan zitten.
Wij blij, want dan hebben we goed zicht. De riemen klikken we vast en de bagage in een net onder de stoel. Opeens zitten we in het donker….We maken een soort start en wat je toen te zien kreeg is ongelooflijk. We vliegen over landschappen, bergen, zee..over rivieren en merken dat we maken kennis met alle trotsheden van Canada. Zelfs de geuren van de enorme tarwe velden snuif je op, de dampen van de wolken raken je gezicht, de kou van de sneeuw raast over je lijf. Je maakt duikvluchten mee en scherpe bochten. Soms vliegen we zo laag, dat we onze benen moesten intrekken….tenminste, dat doe je uit reflex. Zo knap gedaan allemaal, dat gelijk het deuntje, I Believe I can Fly ..in je kop op komt zetten en ik vind dat zo’n ruknummer.
Op het laatste vliegen we zo hoog dat we onder ons moeder Aarde zien. Ook het Noorderlicht speelt met onze ohhh’s en ahhh’s
We naderen bestemming Vancouver, vliegen over de stad en het is nacht. We worden beloont met een vuurwerk show die je vanuit een heel ander perspectief te zien krijgt. De landing is ingezet. Wat was dit een gave ervaring. Zou zo weer boeken, maar we moeten morgen de camper ophalen.

In Stanley Park bezoeken we de Totempalen. Dat is het enige wat ik me nog kan herinneren van Vancouver tijdens mijn hippie tijd 1976.
Het park is waanzinnig groot. We lopen langs de kust en joggers, fietsers genieten van het weer.
We bezoeken Grandfille Island met zijn markten, haven en vele visrestaurants. Het weer verwend ons met een heerlijke zon en een fris windje.
Na enige hartige hapjes en een kom Pho bij de plaatselijke Thai raakt onze batterij op en maken richting Sandman Vancouver City hotel.

Morgen worden we om 8:00 opgepikt door Fraserway Camper. Ben benieuwd….