Mission Beach, Lost in the Jungle
Door: RickAline
Blijf op de hoogte en volg Rick & Aline
14 Oktober 2011 | Australië, Sydney
Dinsdag dag 19
Howdie folks,
Inmiddels zin we aangekomen in Mission beach. De rit via atherton Tableland bleek geen verkeerde keus. Duurde wel aanzienlijk langer, maar who’s care.
Atherton Tableland neem je mee naar een bergachtig landschap met smalle wegen. Het “probleem “ links rijden is hiermee wel bekeken. Ook hier veel nationale parken met aparte natuurverschijnselen, zoals the curtain tree en the catherdral tree. Bomen van eeuwenoud, waar de naam voor zich spreekt. Curtain, (gordijn) en Cathedral (kathedraal) .Bomen met bizarre vormen.
De rit was mooi en relax.
Mission Beach en omgeving heeft veel te lijden gehad van de orkaan Yassi. Deze orkaan heeft hier aardig huisgehouden, waardoor de natuur behoorlijk is beschadigd. In zo’n 8 maanden hebben ze hier keihard gewerkt om de puinhoop op te ruimen. De huizen en ook het resort “Beachcomber Coconot” waar we zitten zijn helemaal opgeknapt. De natuur vonden we ondanks haar aantasting erg mooi. De weg rijdt dwars door een gebied waar veel Casowary’s zitten. Dit is een vogel ter grote van een struiksvogel., maar die tot de gevaarlijkste dieren van Aussie behoort. Ze zijn uiterst agressief en vallen je aan wanneer je toevallig in zijn achtertuin wandelt. Met een hoop gesis en een karate achtige sprong, haalt hij je met zijn enorme poten van boven naar beneden helemaal open.
Toch zijn ze hier zuinig op die beesten. Je wordt ook verzocht om je aan de snelheid te houden, want anders heb je zo’n beest boven op je bumper.
Het resort ligt aan het strand. De zee is gelukkig vrij van stingers (Box Jellyfisch) onzichtbare kwalletjes, die in staat zijn om je vakantie en je leven abrupt te laten beëindigen, Krokodillen, haaien en alles wat je niet tegen wilt komen als je aan het zwemmen bent.
We zitten in een leuke cabin, waarvan je vanaf je veranda de zee kunt zien. Er staat een lekker windje, wat niet verkeerd is met zo’n 34 graden.
O, kijk Woolworth (AH), dus ons natje en droogje bij deze ook weer ingeslagen voor de komende 4 dagen.
Woensdag dag 20
Dunk Island. Dit eiland is beroemd om zijn schitterende tropische stranden met wuivende palmen. Het ligt ca op 15 min varen vanuit de kust bij Mission Beach. Hier ligt ook een resort van zo’n 5 sterren. Natuurlijk hadden we ons al geïnformeerd, dat Yassi hier ook op bezoek was geweest. Desondanks, zijn we met de watertaxi en een aantal andere naar het eiland gevaren om te snorkelen etc.
Het eiland zag er inderdaad beschadigd uit, maar ondanks zagen we de schoonheid van het eiland.
Hier hebben we verder onze middag doorgebracht.
Met een heerlijk pasta maaltijd en een glas Aussie wijn, sloten we onze dag weer af.
Oh, bleek dat ik mijn favorit zwemshort in de boom op Dunk Island heb laten hangen.
Geloof me, kon het niet laten om de watertaxi dame te vragen als ze vrijdag naar Dunk island vaart of ze mijn zwem broek uit de boom kon vissen en mee terug kon nemen.
Ik vermeld dag 20 en realiseer me, dat we bijna op de helft zijn van ons Aussie adventure. Vrijdag a.s, dan is het 3 weken geleden dat we ut Amsterdam vertrokken. Voor ons lijken de weken maanden. Alles gaat knap relax, terwijl we elke dag wel iets aan het ondernemen zijn. Dit reisblog zal wanneer we thuis zijn, zeker handig zijn wat we zoal uitgespookt hebben. Nu ligt het nog fris in ons geheugen, maar we worden ook een dagje ouder ;-)
Hoewel er niet veel van te merken is hoor, krakende karren lopen het langst zeggen ze wel eens.
Donderdag dag 21
Rit met de auto naar Tully River Gorge. Een gorge is een kloof tussen een aantal bergen. Het gebied behoort tot de wetlands en staat in het natte seizoen veel onder water. Nu hadden we genoeg aan onze ford en konden we gewoon door het schitterende gebied rijden.
Hier liggen links en rechts enorme bananen plantages. Met de tropische wouden en de bergen, waanden we ons even in Bolivia of zo.
Yassi heeft overigens niet over dit gebied geraasd.
Op de rivier wordt veel aan rafting gedaan. Ondanks het droge seizoen stond er genoeg water om te raften. OK, slap excuus, maar wij hebben ons hier niet aan gewaagd omdat de verzekering dit ziet als een gevaarlijke sport. Wel hebben we een aantal rafters voorbij zien scheuren en die droegen niks voor niks valhelmpies. Mooi om te zien.
In de namiddag lekker gezwommen, muziekje geluisterd en aan het verzinnen wat we verder in onze gedachte hadden. De dag werd afgesloten met een mooie avond strandwandeling. De move zit er nog stevig in. Dit laat overigens alleen in de avonduren zijn sporen na, want tegen negenen zijn we alle twee total loss
Vrijdag dag 22
Lost in the jungle……Tracking In de jungle van Mission Beach werd voor ons bijna Mission Impossible.
De ochtend reden we naar Mission Beach. Dit stadje bleek niet meer te zijn dan een hoofdstraat met een paar winkeltjes. De weg langs de kust was interessanter. Hier en daar een stop op een verlaten tropisch strandje. We hadden al gelezen, dat je in de buurt van Mission Beach een heuse tracking kon doen door de jungle. Wij houden wel van een uitdaging, maar we gingen voor deze keer voor de lichte variant. Tenminste dat dachten we. We parkeerde onze auto aan het begin van de “Lacey Trail”. Het sprak voor zich, lacey…makkelijk dus. Volgens de kaart kom je terug op hetzelfde punt.
O, hier is het begin, “Dreaming Trail”. Raar, maar het zal wel kloppen. 1.5 km ca 45 min lacey trail, appeltje, eitje.
We begonnen met frisse moet aan de tracking, die overigens dwars door het gebied ging van die opgefokte Cassowary’s. Ik bewapende me met een flinke stok en zal, als het moest eens laten zien wie het gevaarlijks is onder bedreiging.
De stok kwam ons best van pas. Gelukkig niet voor een Cassowary, maar voor spinnenwebben, scherpe weerhaak lianen en planten. Het pad werd al na 15 minuten al smaller en we moesten klimmen en dalen. De begroeiing werd wel dichter, maar het pad was goed te volgen. Na 45 min lopen, raakten we al aardig bezweet en lichtelijk onzeker te raken. “waarom doek ik dit” hoor je dan ook nog eens achter je. Waarom??..omdat jij deze trail had ontdekt op internet en dat ie beschreven stond als lacey, met riviertjes, bruggetjes en picnic tafels, daarom!
Dwars door de jungle, bloedheet en niet zeker wetend dat je goed zit….geloof me da’s worries.
We moesten riviertjes oversteken, zonder bruggetjes wel te verstaan. Gelukkig over snel stromend water. Na ca 2 uur zwoegen, hoorden we wat auto’s rijden. Onze versnelde onze pas, om maar zo snel mogelijk uit die plantenkast te komen. Shit…weer een riviertje. Het enige wat nog klopte aan deze hele heltrail, was ons hart. Hier moet je overigens niet zo zeker van zijn, want er is een plant die in staat is om bij aanraking je ritme van je hart compleet stil te leggen.
Yehhhhh….de weg, maar waar staat die witte Ford van ons. Hier zijn we helemaal niet begonnen. Wat staat er aan de overkant voor bord? Huhh…”Lacey tracking” start, duur ca 45 minuten in een rondje.
We kwamen al gauw tot de conclusie, dat we dus niet de “lacey trail“ hadden gedaan, maar een zwaardere trail voor gevorderde.
Het probleem was voor ons nog niet ten einde, want waar zijn we en waar staat de auto?
Er stond alleen een witte scooter. Jammer geen sleuteltjes. Wij druk kijkend op het bord. TT erbij, die aangaf dat we 6 km van de auto afstonden. Lopen langs de weg, naar de auto? Weer die f*ck trail terug lopen? In onze ooghoeken, kwam de eigenaar van de scooter. Een Aussie, die wel heel behulpzaam was. Hij gaf ons aan, dat ie wel zou kijken waar onze auto stond. “Yes please, an white Ford Focus. Plate number 368 RP nogwattes”.” I’ll be back, no worries, brabbelde die nog
Na ca 10 minuten, kwam ie aanscheuren met zijn scoot. “I’ve see your car, jump on and i will bring you there”
Met een help, laat me niet alleen blik liet ik Aline achter. Wat duurde die rit lang zeg en zag eindelijk in de verte de Ford staan. Ik kon die Aussie wel zoenen, ben nog nooit zo blij geweest met een man. “Thanks mate, thanks a lot, you are the best of whole Australie”
Ik jump in de auto, zette de airco op volle toeren en reed 5 !! km terug. Daar zag ik Aline al huppelen van blijdschap.
We namen eenmaal thuis een duik in de zee. Daar kwamen we weer een beetje bij. Tegen 16 uur bleef ik me afvragen hoe lacey nou die ene trail was. Gek als we zijn, reden we terug om vervolgens die trail nog even te lopen.
Nou, lacey…dat was ie. Breed looppad, bruggetjes, picnic tafels, uitleg borden bij bomen en planten. Heeeeel lacey, waar we binnen 40 minuten doorheen zijn gekacheld.
Morgen rijden we naar Townsville, waar we vervolgens de ferry nemen naar Magnetic Island.
Tot dan….O ja, ik heb mijn favo zwembroek terug.
Howdie folks,
Inmiddels zin we aangekomen in Mission beach. De rit via atherton Tableland bleek geen verkeerde keus. Duurde wel aanzienlijk langer, maar who’s care.
Atherton Tableland neem je mee naar een bergachtig landschap met smalle wegen. Het “probleem “ links rijden is hiermee wel bekeken. Ook hier veel nationale parken met aparte natuurverschijnselen, zoals the curtain tree en the catherdral tree. Bomen van eeuwenoud, waar de naam voor zich spreekt. Curtain, (gordijn) en Cathedral (kathedraal) .Bomen met bizarre vormen.
De rit was mooi en relax.
Mission Beach en omgeving heeft veel te lijden gehad van de orkaan Yassi. Deze orkaan heeft hier aardig huisgehouden, waardoor de natuur behoorlijk is beschadigd. In zo’n 8 maanden hebben ze hier keihard gewerkt om de puinhoop op te ruimen. De huizen en ook het resort “Beachcomber Coconot” waar we zitten zijn helemaal opgeknapt. De natuur vonden we ondanks haar aantasting erg mooi. De weg rijdt dwars door een gebied waar veel Casowary’s zitten. Dit is een vogel ter grote van een struiksvogel., maar die tot de gevaarlijkste dieren van Aussie behoort. Ze zijn uiterst agressief en vallen je aan wanneer je toevallig in zijn achtertuin wandelt. Met een hoop gesis en een karate achtige sprong, haalt hij je met zijn enorme poten van boven naar beneden helemaal open.
Toch zijn ze hier zuinig op die beesten. Je wordt ook verzocht om je aan de snelheid te houden, want anders heb je zo’n beest boven op je bumper.
Het resort ligt aan het strand. De zee is gelukkig vrij van stingers (Box Jellyfisch) onzichtbare kwalletjes, die in staat zijn om je vakantie en je leven abrupt te laten beëindigen, Krokodillen, haaien en alles wat je niet tegen wilt komen als je aan het zwemmen bent.
We zitten in een leuke cabin, waarvan je vanaf je veranda de zee kunt zien. Er staat een lekker windje, wat niet verkeerd is met zo’n 34 graden.
O, kijk Woolworth (AH), dus ons natje en droogje bij deze ook weer ingeslagen voor de komende 4 dagen.
Woensdag dag 20
Dunk Island. Dit eiland is beroemd om zijn schitterende tropische stranden met wuivende palmen. Het ligt ca op 15 min varen vanuit de kust bij Mission Beach. Hier ligt ook een resort van zo’n 5 sterren. Natuurlijk hadden we ons al geïnformeerd, dat Yassi hier ook op bezoek was geweest. Desondanks, zijn we met de watertaxi en een aantal andere naar het eiland gevaren om te snorkelen etc.
Het eiland zag er inderdaad beschadigd uit, maar ondanks zagen we de schoonheid van het eiland.
Hier hebben we verder onze middag doorgebracht.
Met een heerlijk pasta maaltijd en een glas Aussie wijn, sloten we onze dag weer af.
Oh, bleek dat ik mijn favorit zwemshort in de boom op Dunk Island heb laten hangen.
Geloof me, kon het niet laten om de watertaxi dame te vragen als ze vrijdag naar Dunk island vaart of ze mijn zwem broek uit de boom kon vissen en mee terug kon nemen.
Ik vermeld dag 20 en realiseer me, dat we bijna op de helft zijn van ons Aussie adventure. Vrijdag a.s, dan is het 3 weken geleden dat we ut Amsterdam vertrokken. Voor ons lijken de weken maanden. Alles gaat knap relax, terwijl we elke dag wel iets aan het ondernemen zijn. Dit reisblog zal wanneer we thuis zijn, zeker handig zijn wat we zoal uitgespookt hebben. Nu ligt het nog fris in ons geheugen, maar we worden ook een dagje ouder ;-)
Hoewel er niet veel van te merken is hoor, krakende karren lopen het langst zeggen ze wel eens.
Donderdag dag 21
Rit met de auto naar Tully River Gorge. Een gorge is een kloof tussen een aantal bergen. Het gebied behoort tot de wetlands en staat in het natte seizoen veel onder water. Nu hadden we genoeg aan onze ford en konden we gewoon door het schitterende gebied rijden.
Hier liggen links en rechts enorme bananen plantages. Met de tropische wouden en de bergen, waanden we ons even in Bolivia of zo.
Yassi heeft overigens niet over dit gebied geraasd.
Op de rivier wordt veel aan rafting gedaan. Ondanks het droge seizoen stond er genoeg water om te raften. OK, slap excuus, maar wij hebben ons hier niet aan gewaagd omdat de verzekering dit ziet als een gevaarlijke sport. Wel hebben we een aantal rafters voorbij zien scheuren en die droegen niks voor niks valhelmpies. Mooi om te zien.
In de namiddag lekker gezwommen, muziekje geluisterd en aan het verzinnen wat we verder in onze gedachte hadden. De dag werd afgesloten met een mooie avond strandwandeling. De move zit er nog stevig in. Dit laat overigens alleen in de avonduren zijn sporen na, want tegen negenen zijn we alle twee total loss
Vrijdag dag 22
Lost in the jungle……Tracking In de jungle van Mission Beach werd voor ons bijna Mission Impossible.
De ochtend reden we naar Mission Beach. Dit stadje bleek niet meer te zijn dan een hoofdstraat met een paar winkeltjes. De weg langs de kust was interessanter. Hier en daar een stop op een verlaten tropisch strandje. We hadden al gelezen, dat je in de buurt van Mission Beach een heuse tracking kon doen door de jungle. Wij houden wel van een uitdaging, maar we gingen voor deze keer voor de lichte variant. Tenminste dat dachten we. We parkeerde onze auto aan het begin van de “Lacey Trail”. Het sprak voor zich, lacey…makkelijk dus. Volgens de kaart kom je terug op hetzelfde punt.
O, hier is het begin, “Dreaming Trail”. Raar, maar het zal wel kloppen. 1.5 km ca 45 min lacey trail, appeltje, eitje.
We begonnen met frisse moet aan de tracking, die overigens dwars door het gebied ging van die opgefokte Cassowary’s. Ik bewapende me met een flinke stok en zal, als het moest eens laten zien wie het gevaarlijks is onder bedreiging.
De stok kwam ons best van pas. Gelukkig niet voor een Cassowary, maar voor spinnenwebben, scherpe weerhaak lianen en planten. Het pad werd al na 15 minuten al smaller en we moesten klimmen en dalen. De begroeiing werd wel dichter, maar het pad was goed te volgen. Na 45 min lopen, raakten we al aardig bezweet en lichtelijk onzeker te raken. “waarom doek ik dit” hoor je dan ook nog eens achter je. Waarom??..omdat jij deze trail had ontdekt op internet en dat ie beschreven stond als lacey, met riviertjes, bruggetjes en picnic tafels, daarom!
Dwars door de jungle, bloedheet en niet zeker wetend dat je goed zit….geloof me da’s worries.
We moesten riviertjes oversteken, zonder bruggetjes wel te verstaan. Gelukkig over snel stromend water. Na ca 2 uur zwoegen, hoorden we wat auto’s rijden. Onze versnelde onze pas, om maar zo snel mogelijk uit die plantenkast te komen. Shit…weer een riviertje. Het enige wat nog klopte aan deze hele heltrail, was ons hart. Hier moet je overigens niet zo zeker van zijn, want er is een plant die in staat is om bij aanraking je ritme van je hart compleet stil te leggen.
Yehhhhh….de weg, maar waar staat die witte Ford van ons. Hier zijn we helemaal niet begonnen. Wat staat er aan de overkant voor bord? Huhh…”Lacey tracking” start, duur ca 45 minuten in een rondje.
We kwamen al gauw tot de conclusie, dat we dus niet de “lacey trail“ hadden gedaan, maar een zwaardere trail voor gevorderde.
Het probleem was voor ons nog niet ten einde, want waar zijn we en waar staat de auto?
Er stond alleen een witte scooter. Jammer geen sleuteltjes. Wij druk kijkend op het bord. TT erbij, die aangaf dat we 6 km van de auto afstonden. Lopen langs de weg, naar de auto? Weer die f*ck trail terug lopen? In onze ooghoeken, kwam de eigenaar van de scooter. Een Aussie, die wel heel behulpzaam was. Hij gaf ons aan, dat ie wel zou kijken waar onze auto stond. “Yes please, an white Ford Focus. Plate number 368 RP nogwattes”.” I’ll be back, no worries, brabbelde die nog
Na ca 10 minuten, kwam ie aanscheuren met zijn scoot. “I’ve see your car, jump on and i will bring you there”
Met een help, laat me niet alleen blik liet ik Aline achter. Wat duurde die rit lang zeg en zag eindelijk in de verte de Ford staan. Ik kon die Aussie wel zoenen, ben nog nooit zo blij geweest met een man. “Thanks mate, thanks a lot, you are the best of whole Australie”
Ik jump in de auto, zette de airco op volle toeren en reed 5 !! km terug. Daar zag ik Aline al huppelen van blijdschap.
We namen eenmaal thuis een duik in de zee. Daar kwamen we weer een beetje bij. Tegen 16 uur bleef ik me afvragen hoe lacey nou die ene trail was. Gek als we zijn, reden we terug om vervolgens die trail nog even te lopen.
Nou, lacey…dat was ie. Breed looppad, bruggetjes, picnic tafels, uitleg borden bij bomen en planten. Heeeeel lacey, waar we binnen 40 minuten doorheen zijn gekacheld.
Morgen rijden we naar Townsville, waar we vervolgens de ferry nemen naar Magnetic Island.
Tot dan….O ja, ik heb mijn favo zwembroek terug.
-
14 Oktober 2011 - 11:28
Henk:
geweldig verhaal,zie het helemaal voor me.Grandioos -
14 Oktober 2011 - 11:39
Claudia:
Lieverds,
Ik ben thuis! En dus ook weer jullie reisverslag kunnen lezen! Leuk leuk leuk! Maar ff serieus, na zo'n hell of a track ga je toch niet terug om te kijken of die lacey track echt lacey was....? hahaha
Ben stiekem wel blij dat jullie al bijna halverwege zijn hoor :) Heb wel zin om jullie weer ff een knuffel te komen brengen. En toch kan ik niet wachten op het volgende verslag!
Ik doe het redelijk goed, ook ik heb mijn blog geupdate.
Tot schrijfs!
kus knuf claudia
-
14 Oktober 2011 - 12:40
Jolanda Smit:
Hoi Rick en Aline,
Wat een belevenis zeg dat avontuur dat jullie het verkeerde pad genomen hadden, het zou je er een beetje dun van uit je broek gelopen zijn, maar gelukkig dankzij de Aussie met z'n scooter kwam toch alles nog goed.
Gave foto's weer zeg!
Dit verslag is niet alleen voor ons (thuisblijvers) leuk (en leerzaam) om te lezen, maar het is gelijk een reminder voor jullie zelf. Jullie zien zoveel en maken zoveel mee dat je sommige dingen zou vergeten en op deze manier krijg je als jullie straks terug zijn en het nalezen van die "O, ja" momenten.
Geniet voorlopig nog ff daar Down Under, ik blijf jullie volgen!
Groetjes Jolanda.
-
14 Oktober 2011 - 14:21
Angela:
wat een geweldig verhaal zeg haha!! ik kon me gewoon helemaal inleven erin! en wat een super foto's! geniet er nog van groetjes uit het koude kikkerlandje -
14 Oktober 2011 - 17:00
Lenneke:
Hallo avonturiers,
Wat een geweldin avontuur maken jullie daar mee. Echt leuk om dit allemaal te lezen en die leuke foto's er bij te zien. Je zou zin krijgen om daar ook rond te gaan toeren. Ga er zeker nog van genieten en beschrijf nog maar veel zodat we bij kunnen blijven. -
14 Oktober 2011 - 17:10
Gerdi:
hihi ik zag jullie al in gedachten lopen en zeker in een vreemd land is dat toch wel griezelig.....
Ik heb vandaag ook een lekkere boswandeling gemaakt hier in Noorwegen, en heb de zon in de gaten gehouden om te zorgen dat ik weer goed terug zou komen...nou dat kwam ik ook gelukkig zij het wel erg bezweet...maar t was weer ff goed voor de conditie..hihi...
Maar zulke mooie bomen als bij jullie groeien hier niet hoor, geweldig om te zien...
en wat een mazzel dat je je zwembroek weer terug hebt, zijn er toch nog eerlijke mensen op de wereld.
Geniet er lekker van en nog bedankt voor je lieve mailtje.
Dikke kus Gerdi -
15 Oktober 2011 - 12:35
Monique:
G'day mate, enorm gelachen om julli "lasey Trail" zag het helemaal voor me...gelukkig met een happy end :-).
Wat een prachtig veelzijdig land hé. ...inderdaad niet altijd met de meest vriendelijke dieren.Maar de natuur, rust, zon, zee is fantastich hé. De foto's geven een prima illustratie én laten zien dat jullie het goed hebben & lekker genieten.
Heel veel plezier samen , enjoy ! groetjes Monique
-
15 Oktober 2011 - 17:12
Toos:
Hoi Rich en Aline
We zijn net terug van onze survival op de veluwe ,voor ons al een hele belevenis , maar als ik dan jullie reisverhalen lees valt de gehele veluwe in het niets.(Alhoewel ook in het bos kan je verdwalen)Mooie foto's ook , die op het strand kan ik me wel indenken maar in die rubber boot ? Ook ziet het weer er iets beter uit bij jullie hier hadden we van de 7 dagen 6 regen .Al is het nu 3 dagen wel erg mooi weer met strak ijsblauwe luchten.
Geniet nog van de reis en blijf mooie reisverslagen schrijven , want ze zijn erg leuk om te lezen.
Groetjes Toos -
16 Oktober 2011 - 10:59
Wiebe:
hey guys, mooi verhaal weer met mooie foto,s, zien wij ook eens wat andere plaatjes van Australie. Al een beetje aan de kangaroe-steaks gezeten? haha!! -
16 Oktober 2011 - 15:15
Hanneke:
Ben bij Maggy en heb jullie reisbeschrijvingen en je leuke foto's bekeken en ik vind het heel mooi en ruim daar in Australie. Hoop dat je nog een hele fijne vakantie heb.
Ik geniet vandaag van het mooie weer en heb geslenterd op de boulevard in Scheveningen.
Rick en Aline heel veel lieve groeten van jullie mam
Doei liefies hug & kiss
Maggy -
17 Oktober 2011 - 09:47
Es:
Haha ik ga een casowary voor je verjaardag kopen!
xxx -
17 Oktober 2011 - 15:38
Marloes:
O, o, o, wat verschrikkelijk mooi! Ga ik ook op mijn lijstje Things To Do zetten :-). Ga zo door!
