St Lucia, nijlpaarden boottocht en Hluhluwe safari

* Zaterdag 10 maart
Prima geslapen in Sabie River Lodge. Voor nu is dat de laatste acco met ontbijt. Hierna moeten we zelf ons bedruipen. We nemen het nog even waar en zitten om 7 uur aan het ontbijt met uitzicht over de Sabie rivier met daarin een dobberende nijlpaard.
We hebben alles binnen 15 min weer bij elkaar verzameld en de auto kan weer georganiseerd geladen worden. Eten en drinken binnen handbereik en de reistassen en koffertje vastgesnoerd.

De rit naar Swaziland is een flinke, waar we ca 4 uur over gaan doen. Dat heeft te maken met de grensovergang en emigratie.
Ik stel de Tom Tom en de route en tijd worden duidelijk. Hier gaan we dus wel even een tijdje over doen.
De wegen zijn hier beter, af en toe een 4 baans weg waar we lekker door kunnen denderen. Het is overigens wel oppassen dat je je aan de snelheid houdt en het stopbord teken.
De SA politie is dol op laseren, hoewel ze niet zo gluiperig zijn als in Nederland.
Bij het laseren staat 1 agent boven op een truck een lasergun te bedienen, geeft een seintje aan zijn maat dat ie beet heeft, die brieft het door aan een politieauto verderop en je wordt aangehouden. Betalen zal je.
Wel leuk om te zien dat je ze al ver van te voren ziet lasergamen, dus bij een beetje over de max snelheid heen zit je binnen no time op de toegestane snelheid.
Het negeren van een stop bord moet je echt niet negeren, ook niet een beetje. Stoppen is stoppen al vraag je wel eens af waarom je stopt.

We naderen de grens van Swaziland. Grensovergangen en douane maken me doorgaans lichtelijk allergisch. Vooralsnog heb je geen idee hoe alles werkt. Met korte bevelen van de douane beambte komen we er wel uit. Eerst een krijg je soort kassabon, waarmee je naar de Zuid Afrikaans emigratie moet. Je verlaat ZA en daar heb je stempels voor nodig. Met de stempels loop je weer terug naar de auto en rij je door een soort niemandsland. Ook weer hier parkeren kassabon mee en je gaat je aanmelden bij de Swaziland douane. Hier ligt de vriendelijkheid op een ander level.
OK, je krijgt toegang maar dan moet je wel de autopapieren tonen dat de verhuurder toestemming heeft gegeven om in Swaziland met hun auto mag rijden. Hahaha...die hadden we al aan zien komen en we beschikken over de juiste documenten. 50 rand voor Tol….ook geen probleem en we blijven vriendelijk tegen de Swazidame glimlachen.
Uiteindelijk keurt ze alles goed en het paspoort wordt met veel bravoure bestempeld. Op een klein drafje lopen we terug naar de auto en reden nog net niet met gierende banden weg.

In Swaziland rijden ze ook links, de koers staat hetzelfde als de ZAR, lopen ook mensen langs de weg of het nou de A20 is of een drukke 2 baans weg maakt hun niet uit.
Oja af en toe een Swazilander op de fiets op een vergelijkbare A20 is ook niet ongewoon.
Het landschap is hier wat vlakker. Ze verbouwen voornamelijk bananen, ananas en iets van suikerriet. Het werd ons al duidelijker toen we een destilleer fabriek passeerde, dat het ging om suikerriet.
Ook hier zwaaien de kinderen je toe, ze zien al van verre je witte hoofd aankomen en dat vinden ze reuze interessant.

We naderen de afslag Millwane Wildlife Sanctuary in Lobamba. Hier logeren we voor 1 nacht.
De afslag bracht ons even in twijfel, want de weg bestond uit een onverharde ondergrond met hier en daar een diepe kuil of greppel.
Een bordje gaf aan dat we goed zitten. Millwane ligt midden in een beschermd gebied. Je moet je officieel eerst aanmelden. We naderen de receptie van het natuurgebied en we krijgen een A4tje met het reglement, dat je hier geen Impala’s, buffels en zebra’s mag doodschieten en geen alcohol mee het park in mag nemen.
Die laatste regel gaan we echt negeren, want we maken vanaaf de meegenomen fles Savignon Blanc echt soldaat.

We rijden nog ca 4 km door een schitterend gebied. Overal zien we dieren scharrelen in een heuvelachtige landschap. Eindelijk zien we een klein opgezette resort. We beschikken over een pittoresk hutje compleet met een keukentje. Beetje primitief, maar wat kan ons dat schelen. Het uitzicht vanuit de veranda is schitterend. Top, een stenen BBQ.
We laden de boel uit en rijden het stuk terug naar Lobamba. We scoren daar een T-Bone steak, Spareribs en de beroemde braaiworst.
Salade erbij...van de honger komen we in ieder geval niet om.
Houtskool en aanmaak blokjes kennen ze hier ook gewoon, dit gaat helemaal goed komen.

Met een half pak aanmaak blokjes gaat de fik erin. De briketten beginnen lekker op de gloeien.
We genieten van het moment, vooral toen de T-bone steak’s begonnen te sissen.
Even later zaten we heerlijk aan de meegesmokkelde wijn, salade en de steak’s.
Met de gloeiende kooltjes, de heerlijke temperatuur en het perfecte sfeertje….klonk het deuntje “ Koem Ba Ya door me hoofd…..

* Zondag 11 maart
Lekker geslapen, geen enge beesten of geluiden gehoord. Heerlijk die ochtend dauw en temperatuur. Was enigszins schrikken toen we voor onze veranda een aantal Everzwijnen zich te goed deden aan een grasmaaltje. Met gebogen voorpootjes grazen ze met hun kont omhoog het hele veldje af. Ze aten in ieder geval ongestoord door.
Daar kregen we ook honger van en ons 1ste homemade ontbijt werd een feit.
Omelet,vers fruit, toast, kaas, Mango/Oranje drank, yoghurt en gewoon buiten met een mooi stukje Swaziland aan je voeten.

Vandaag rijden we dwars door Swaziland weer naar Zuid Afrika met bestemming St Lucia.
We maken uiteraard wel tijd om het beschermde gebied te verkennen en spotten daar verschillende dieren. We worden al aardig handig met de benaming van de dieren, hoewel het toch moeilijk blijft.
We nemen afscheid van Millwane en volgen Tom Tom trouw.
Gelukkig geen geklooi met kaarten, maar gewoon gaan met die banaan.

Onze voorkeur gaat toch naar het Zuid Af rikaanse landschap muv het Millwane gebied.
We nadere na enkele uren de Swazi grens.
Hetzelfde ritueel maar weer, beetje glimlachen en ja/nee/amen houdng aannemen, hoewel...die Swazilander die achter loket 2 was volgens mij rijp voor een gedwongen opname.
Griste mijn paspoort en kassabon uit mijn handen..mompelde iets tegen zijn collega die het paspoort van Aline aan het checken was.
Ging de mijne het even voor doen hoe snel ie was. Weg wezen hier, krijst ie ons nog na met “I see you tomorrow ?!” Wij seinde naar elkaar met een blik die gast spoort niet en met een “Yeh right” namen we afscheid van Swaziland.
De rest van het ritueel verliep rustiger.

Naar St Lucia is het nog een paar uurtjes rijden. We zitten ruim op schema, want in de namiddag maken we nog een boottocht om Nijlpaarden te spotten.
In St Lucia logeren we 2 nachten in ”Lake View Cabana”. Deze acco ligt aan het begin van de hoofdstraat Mac Kenziestreet.
We worden gastvrij ontvangen door een vriendelijke dame. We beschikken over een volledig ingericht appartement. De boel ziet er goed uit en we laden de auto uit. Gelukkig staat de auto altijd op een bewaakt eigen terrein.

We maken ons klaar voor de boottocht en checken 16:15 in. De auto wordt ook hier in de gaten gehouden door hem zelf in het leven geroepen parkeerwachter..name?….”Innocent , sir”, Hahaha...ja dat zal wel. Nee echt...my name is Innocent.
“OK Innocent, you may watch over my car with your life”
Het blijven grappige voornamen, we hebben al een “Welcome” gehad en nu een “Innocent”.

Het is maar heel kort varen en we maken kennis met de 1ste kudde Nijlpaarden. Die beesten zijn mooi van lelijkheid. Ze communiceren met elkaar middels laag gebrul. De mannetje beschermen hun territorium zo, dat je niet te dichtbij moet komen. We varen een stuk verder en daar ligt de volgende kudde compleet met baby nijlpaardjes….of zeg je nijlpaard kalfjes?
Leuke ervaring om die dieren in hun habitat te zien.
We genieten van de boottocht. Innocent werd beloond met zijn salaris voor het oppassen van de Ford en we reden terug naar het appartement.

Hier in St Lucia hebben we heerlijke verse Sushi gegeten bij Ocean Basket. We bestellen ieder een plate.
Het duurde even, want als wordt op bestelling vers gemaakt. Niet van die lullige Sushi die je wel eens in NL tegen komt, maar elke stuk was een ware creatie.
Dat moet echt een verdwaalde Japanner zijn geweest die kok. Na afloop passeren we de open keuken en vragen welke kok die Sushi had gemaakt. Zegt een grote donkere zuid afrikaan, oh dat is de sushi chef, roep hem wel even. Geen Japanner dus, maar jawel een donkere ZA die wat onwennig keek zo van...Ojee, heb ik een paar Hollanders vergiftigd?
We geven die jongen een gemeend compliment dat ie heerlijke sushi kan maken..chapeaux!
Hij nam ons compliment ter harte met een diep buiging en een grijns van oor tot oor.

Weer een topdag met mooi weer en indrukken…..

* Maandag 12 maart
4:10 gaat de wekker...huh, ja wij vonden het ook vroeg, maar we worden 5 uur opgehaald voor een Safari tour door het Hluhluwe-Imfolozi wat het oudste natuurpark is in Zuid Afrika. Het park bestaat uit 960 km² heuvelachtig gebied in centraal Zoloeland bedekt met klassieke savannes.
Het is nog aardedonker en het is een beetje regenachtig. We weten van de safari in Kruger dat de auto open is en het is nog een uur rijden voordat we in het park zijn.
Dus jassen mee wat geen overbodige luxe was.

We zijn dit keer met 6 personen, een Frans stel wat geen engels verstond en een jong stel uit Engeland.
Als 3e werden we opgehaald, betekende dat het achterin zitten werd...maar goed we hadden ruimte zat.
De gids was dit keer een jonge blanke zuid afrikaan, deed dit werk al 5 jaar.
We naderen het park en checken in.
Het verschil tov Kruger werd al snel duidelijk. Het park is heuvelachtiger. De wegen zijn smaller en de off the road weggetjes is alleen met 4wheel te berijden.

Op nog geen 15 min rijden ontmoeten we een grote kudde olifanten met de bul “Elephant Warrior” als leider. De kudde bestaat uit veel kleine kalveren en een aantal teenagers.
Moeders beschermen hun jong. De kudde wil van de weg af, maar worden verrast door een modderige hoge berm.
De kalveren worden geholpen door ze een kontje te geven.
Voor het tafereeltje staat er een enorme bul naar onze kant te kijken. Hij ziet ons mensen niet, maar wel de auto.
Deze knaap voelde de behoefte zijn kudde te beschermen en loopt recht op onze jeep af.
De gids start de jeep en rijdt een stuk naar achteren en zet de motor uit.
De bul maakt een 2e aanvals poging...weer werd de jeep gestart en door het slaan op de deur en het motor geluid taait de bul weer af.
De bul stiert naar voren, oren wijd en slurf dreigend omhoog en laat een enorme urine stank achter, wat betekend dat dit voor hem serieuze shit is.

De jeep en de bul staan recht tegenover elkaar. De gids roept via foon om hulp.
De 2e Jeep komt pal naast de onze staan.
De gidsen hopen hiermee de bul te imponeren en wachten met draaiende motor of de bul terug naar zijn kudde gaat.
Hij kwam tot bedaren en liep de bush in.
Het zal niet de 1ste jeep zijn die wordt omgekiept wordt door een razende bul.
Wij waren zeker onder de indruk van deze enorme Olifant en waren blij dat we in een 4wheel Jeep zaten die aardig wat geluid prodeceert.
Met een Fordje waar je de motor amper van hoort zal geen indruk gemaakt hebben door wat te gassen.

We spotten weer aardig wat kuddes dieren. Het weer is bijgedraaid en het is hier droog.
Het is weer tijd voor een ontbijt, geen probeem want ook deze gids had de koffie, thee en broodjes bij zich.
De tour ging verder. In het Kruger hebben we enorm veel dieren gespot, hier wat minder. Een verscholen leeuw liet zich echt niet verleiden door op te staan, die dacht lig hier best zo.
Há tijd braaitijd...jawel, hoe leuk is dat om midden in de bush lekker te gaan braaien.
Onze gids geeft een seintje aan zijn maat met die 2 personen bij zich had. Een Nederlands stel, die al 27 jaar in Scandinavie wonen, maar hier even er tussenuit zijn van hun zendingswerk in Swaziland. Echt een gezellig stel met humor en die gewoon aan het genieten waren van al dit moois. Hoe herkenbaar is dat.
Dat de gidsen elkaar seinen is zuiver zo van, dan hoeven we maar 1 braai aan te steken.
Lekker stel die twee, onder de geintjes maken ging het braaien top. Flinke steak’s en echte ZA boeren braaiworst voor allemaal. Met de salade, drankje ging dat erin als koek. Zo vanaaf hoeven niet meer te koken.

Na het braaifeest maken we aanstalten om weer naar St Lucia terug te rijden. We komen de “Elephant Warrior” nog even tegen die met zijn kudde hele bomen aan het kaalvreten waren.
Volgens mij herkende die ons, olifanten staan immers bekend om hun goede geheugen. Nou deze markeerde in iedeerr geval niets aan zijn geheugen, hooguit is zijn houding een aandachtspuntje.
Hij volgde ons met gepaste afstand en de gids had geen zin meer in een 2e confrontatie en reed zachtjes door.


We worden afgezet in St Lucia..zonder mijn Costa Rica petje. Die is via de achterbank van de jeep via een stukje canvast naar buiten gegleden. Waarschijnlijk loopt er nu in het park een aap rond met mijn Coasta Rica petje.
Tegen de avond is de braai verteerd en besluiten om vlug wat pasta all inclusive te maken. Met een wijntje erbij sluiten we ook deze dag weer af.
Morgen dinsdag 13 maart rijden we van St Lucia naar Underberg, Drakersberg gebied.