Amazing Outback The Red Center
Door: RickAline
Blijf op de hoogte en volg Rick & Aline
03 Oktober 2011 | Australië, Alice Springs
Zondag dag 10
Howdy mates,
Inmiddels zitten we high in the air flight JQ 1930 van Alice Springs naar Darwin. Een vlucht va ca 2 uur, dus kan weer even in de update duiken. We nemen jullie nog terug naar de 6e dag,
Het was een warm ontvangst in Alice Springs. Bij de ietwat wiebelige landing bleek al, dat er een aardig windje waaide.
Eenmaal uit het toestel, leek het wel of je een warme föhn in je gezicht aan het blazen was.
De shuttle stond al klaar om ons naar hotel in Alice P te brengen. Hier verblijven we maar 1 nachtje, want de volgende dag beginnen we aan onze Red Center Outback camp tour.
Ook hier hebben we ons op voorbereid en hebben een minimaal aan bagage bij ons in een kleine reistas, zaklantaarn, rugzak en schone sokken etc.
Donderdag dag 7;
We zijn het al gewend, dus hebben we er ook geen moeite mee om weer vroeg op te staan. Een uitslaper zou hier dood gaan van ellende.
6:15 pick-up tijd. We rekenen zo’n 1 ½ uur voor opstaan, douche, ontbijten.
Een kleine aangepaste coacher , pikt ons op.
Tassen erin en kijken welke mede reizigers je de komende 3 dagen met je mee gaan.
De groep bestaat uit 18 personen is heel divers, Denen, Duitsers, Fransen, Australiërs, Spanjaarden, Amerikanen, Britten en wij als Hollanders.
De coacher is voorzien van water, eigen proviand, goede seats en 2 reisleiders.
Michael, een Australiër van Filippijnse afkomst, die in zijn hele doen en late een broer van Rocky
( collega SFG) had kunnen zijn. Zelfde lach, haren… heel maf.
Karsten was er een Aussie van Duitse afkomst, handig voor onze Duitse medereizigers.
Die spreken ook geen andere taal dan hun eigen.
De rit naar The Red Center is lang en is vergelijkbaar van R’dam naar Parijs.
Het ging vrij snel, omdat er regelmatig leuke “must to see stops” werden ingelast.
Bijvoorbeeld de Outback Camel farm. Kamelen hebben ze hier genoeg.
In jaren 20, werden de dieren gebruikt als lastdier, handig want ze konden het lang uithouden zonder drinken.
Alice Springs is oa opgebouwd door pioniers, die veel gebruikt maakte van die kamelen.
Wat moest je ermee, toen ze die dieren niet meer nodig hadden. Afschieten, opeten?
Er werd besloten om die dieren maar “vrij” te laten en inmiddels lopen er zo’n miljoen van die beesten in het wild rond.
Er wordt druk gezocht naar een oplossing.
Hah, we zijn gearriveerd op onze 1ste bestemming Yulara, Ayers Rock campground.
Ayers Rock wordt door de Aboriginals Uluru genoemd. We zijn hier op Aboriginals grondgebied, sinds kort overigens , nl 26 oktober 1985. Mijn verjaardag, grappig, maar dan 1955.
Op die datum heeft de Australische overheid met veel tamtam het gebied officieel overgedragen.
Het kamp in Yulara bestaat uit een aantal 2 persoons legertenten.
Heel basic, maar meer heb je ook niet nodig. Als je niet van kamperen houdt, kon je beter thuisblijven.
De middag brengen we een bezoek aan de beroemde Uluru Rock.
Een natuurverschijnsel van rood zandgesteente die een culturele waarde heeft voor de Aboriginals.
Een relaxte 2 ½ uur durende wandeltocht stond op het programma. Ze rekenen hier niet in km, maar in tijd.
Tegen zonsondergang werden naar een punt gereden om het natuurverschijnsel te bewonderen. Door de ondergaande zon veranderd de rock van kleur. Van rood naar een paarsachtige gloed.
Hier maken ze een hele romantische tour van, met een hapje en champagne in het midden van de outback.
De shampie steeg al gauw naar onze hoofd en er was genoeg, dus burb , lol.
De avond werd afgesloten met een BBQ in het kamp. Steaks, buzz en fun.
De sterrenhemel was adembenemend. We hadden nog nooit zoveel sterren bij elkaar gezien. Iedereen wist wel een naam voor een groep sterren. Wij kwamen niet verder dan het steelpannetje.
Ze kennen hier ook een discipline en dat is zelf je zooitje afwassen en opruimen. Wat?….morgenochtend 5 uur op? Ontbijten en 6:00 vertrekken?
Ok..No worry’s . dat zeggen hier tegen alles. Soort stopwoord. Trouwens waar je ook binnen komt , wordt je begroet met “How are you?” Ga dan niet gelijk je hele ziel en zaligheid op tafel leggen, want het is niet anders dan een beleefdheidsvorm. Zelfs in de supermarkt, wordt je zo begroet. We knikken met een okeetje vriendelijk terug.
Vroeg de tent maar in, lampie aan, geen stroom dus. Goed dat we onze zaklantaarn hadden meegenomen. Wekker via de HTC en vroeg slapen.
De temperatuur die nacht zakte tot 5 graden. In je automodus rende je als eerste naar de plee voor je ochtend ritueel. Koud…dat het was. Vesten aan dus, midden in de dessert.
Na een bliksem ontbijt met koffie, vertrokken we 6:00 uur zoals beloofd.
Dit keer naar The Olgas, Kata Tjuta zoals de Abo’s de rots formatie noemt.
De wandeling door dit gebied zou 3 ½ uur duren en is zwaarder dan de vorige.
Klimmen over losse rotsen, maar genieten van de schitterende natuur.
Hier hebben we onze eerste wilde Kangaroe mogen spotten.
Na deze zware wandeling reden we na de lunch naar het Watarra national Park ( Kings canyon).
Ook hier verbleven we in een tentenkamp.
Muziekje, biertje en lekker genieten van een typische “camp oven”diner.
Een gietijzeren pot gevuld met kip, aardappelen, pompoen , die ze vervolgens in het hete as zetten. Het hout hadden we overigens al met zijn alle zelf mogen sprokkelen midden in de outback.
Slimme jongens die Aussies.
Ook in dit kamp weer 5:00 op, ontbijten en move naar Kings Canyon.
Dit was een 3 ½ uur durende zwaarste tocht. We werden beloond met een schitterend gebergte met onbeschermde afgronden.
Het wordt je aangeraden om ca 2 meter van de kant te blijven, want het gebergte onder je verdwijnt zo onder je voeten weg.
Met een “Yes we did it” gevoel vertrokken we weer terug naar Alice Springs.
Hier sliepen we ook weer goed, op een Hollandse brul naar een paar luidruchtige giechelende meiden na. Die maakte het om half 2 ‘snachts wel erg gortig.
We kijken terug naar een zeer geslaagde camping aan The Red Center van Australië.
De landing wordt al weer ingezet, dus ik draai er weer een eind aan.
No worry’s and see yeh
Howdy mates,
Inmiddels zitten we high in the air flight JQ 1930 van Alice Springs naar Darwin. Een vlucht va ca 2 uur, dus kan weer even in de update duiken. We nemen jullie nog terug naar de 6e dag,
Het was een warm ontvangst in Alice Springs. Bij de ietwat wiebelige landing bleek al, dat er een aardig windje waaide.
Eenmaal uit het toestel, leek het wel of je een warme föhn in je gezicht aan het blazen was.
De shuttle stond al klaar om ons naar hotel in Alice P te brengen. Hier verblijven we maar 1 nachtje, want de volgende dag beginnen we aan onze Red Center Outback camp tour.
Ook hier hebben we ons op voorbereid en hebben een minimaal aan bagage bij ons in een kleine reistas, zaklantaarn, rugzak en schone sokken etc.
Donderdag dag 7;
We zijn het al gewend, dus hebben we er ook geen moeite mee om weer vroeg op te staan. Een uitslaper zou hier dood gaan van ellende.
6:15 pick-up tijd. We rekenen zo’n 1 ½ uur voor opstaan, douche, ontbijten.
Een kleine aangepaste coacher , pikt ons op.
Tassen erin en kijken welke mede reizigers je de komende 3 dagen met je mee gaan.
De groep bestaat uit 18 personen is heel divers, Denen, Duitsers, Fransen, Australiërs, Spanjaarden, Amerikanen, Britten en wij als Hollanders.
De coacher is voorzien van water, eigen proviand, goede seats en 2 reisleiders.
Michael, een Australiër van Filippijnse afkomst, die in zijn hele doen en late een broer van Rocky
( collega SFG) had kunnen zijn. Zelfde lach, haren… heel maf.
Karsten was er een Aussie van Duitse afkomst, handig voor onze Duitse medereizigers.
Die spreken ook geen andere taal dan hun eigen.
De rit naar The Red Center is lang en is vergelijkbaar van R’dam naar Parijs.
Het ging vrij snel, omdat er regelmatig leuke “must to see stops” werden ingelast.
Bijvoorbeeld de Outback Camel farm. Kamelen hebben ze hier genoeg.
In jaren 20, werden de dieren gebruikt als lastdier, handig want ze konden het lang uithouden zonder drinken.
Alice Springs is oa opgebouwd door pioniers, die veel gebruikt maakte van die kamelen.
Wat moest je ermee, toen ze die dieren niet meer nodig hadden. Afschieten, opeten?
Er werd besloten om die dieren maar “vrij” te laten en inmiddels lopen er zo’n miljoen van die beesten in het wild rond.
Er wordt druk gezocht naar een oplossing.
Hah, we zijn gearriveerd op onze 1ste bestemming Yulara, Ayers Rock campground.
Ayers Rock wordt door de Aboriginals Uluru genoemd. We zijn hier op Aboriginals grondgebied, sinds kort overigens , nl 26 oktober 1985. Mijn verjaardag, grappig, maar dan 1955.
Op die datum heeft de Australische overheid met veel tamtam het gebied officieel overgedragen.
Het kamp in Yulara bestaat uit een aantal 2 persoons legertenten.
Heel basic, maar meer heb je ook niet nodig. Als je niet van kamperen houdt, kon je beter thuisblijven.
De middag brengen we een bezoek aan de beroemde Uluru Rock.
Een natuurverschijnsel van rood zandgesteente die een culturele waarde heeft voor de Aboriginals.
Een relaxte 2 ½ uur durende wandeltocht stond op het programma. Ze rekenen hier niet in km, maar in tijd.
Tegen zonsondergang werden naar een punt gereden om het natuurverschijnsel te bewonderen. Door de ondergaande zon veranderd de rock van kleur. Van rood naar een paarsachtige gloed.
Hier maken ze een hele romantische tour van, met een hapje en champagne in het midden van de outback.
De shampie steeg al gauw naar onze hoofd en er was genoeg, dus burb , lol.
De avond werd afgesloten met een BBQ in het kamp. Steaks, buzz en fun.
De sterrenhemel was adembenemend. We hadden nog nooit zoveel sterren bij elkaar gezien. Iedereen wist wel een naam voor een groep sterren. Wij kwamen niet verder dan het steelpannetje.
Ze kennen hier ook een discipline en dat is zelf je zooitje afwassen en opruimen. Wat?….morgenochtend 5 uur op? Ontbijten en 6:00 vertrekken?
Ok..No worry’s . dat zeggen hier tegen alles. Soort stopwoord. Trouwens waar je ook binnen komt , wordt je begroet met “How are you?” Ga dan niet gelijk je hele ziel en zaligheid op tafel leggen, want het is niet anders dan een beleefdheidsvorm. Zelfs in de supermarkt, wordt je zo begroet. We knikken met een okeetje vriendelijk terug.
Vroeg de tent maar in, lampie aan, geen stroom dus. Goed dat we onze zaklantaarn hadden meegenomen. Wekker via de HTC en vroeg slapen.
De temperatuur die nacht zakte tot 5 graden. In je automodus rende je als eerste naar de plee voor je ochtend ritueel. Koud…dat het was. Vesten aan dus, midden in de dessert.
Na een bliksem ontbijt met koffie, vertrokken we 6:00 uur zoals beloofd.
Dit keer naar The Olgas, Kata Tjuta zoals de Abo’s de rots formatie noemt.
De wandeling door dit gebied zou 3 ½ uur duren en is zwaarder dan de vorige.
Klimmen over losse rotsen, maar genieten van de schitterende natuur.
Hier hebben we onze eerste wilde Kangaroe mogen spotten.
Na deze zware wandeling reden we na de lunch naar het Watarra national Park ( Kings canyon).
Ook hier verbleven we in een tentenkamp.
Muziekje, biertje en lekker genieten van een typische “camp oven”diner.
Een gietijzeren pot gevuld met kip, aardappelen, pompoen , die ze vervolgens in het hete as zetten. Het hout hadden we overigens al met zijn alle zelf mogen sprokkelen midden in de outback.
Slimme jongens die Aussies.
Ook in dit kamp weer 5:00 op, ontbijten en move naar Kings Canyon.
Dit was een 3 ½ uur durende zwaarste tocht. We werden beloond met een schitterend gebergte met onbeschermde afgronden.
Het wordt je aangeraden om ca 2 meter van de kant te blijven, want het gebergte onder je verdwijnt zo onder je voeten weg.
Met een “Yes we did it” gevoel vertrokken we weer terug naar Alice Springs.
Hier sliepen we ook weer goed, op een Hollandse brul naar een paar luidruchtige giechelende meiden na. Die maakte het om half 2 ‘snachts wel erg gortig.
We kijken terug naar een zeer geslaagde camping aan The Red Center van Australië.
De landing wordt al weer ingezet, dus ik draai er weer een eind aan.
No worry’s and see yeh
-
03 Oktober 2011 - 12:19
Hanso:
Hoi Travel mates. Wederom een leuk stuk. Ik krijg al een aardig idee wat jullie daar allemaal uitspoken. Als je ooit nog een burn out mocht krijgen, kun je gerust aan de slag als schrijver. Het zijn gewoon leuke stukjes om te lezen. Van Jenny mocht ik je bedanken voor het wensen van sterkte, en zij wenst jou en je vrouw nog een heel plezierig verblijf.
p.s. ook hier is het nog steeds mooi weer. Later in de week zal de herfst hier toe gaan slaan.
Ronald en Afra hebben Monaco verzorgd. Ik geloof dat alles duidelijk is.
Groetjes van HansO -
03 Oktober 2011 - 13:05
Henrik Post:
Harstikke leuke verslagen en prachtige foto,s echt genieten!
-
03 Oktober 2011 - 16:02
Wiebe:
Wat is het mooi daar zeg, leuk verslag ook weer, tenten zien er ook lekker ruim en solide uit. Ik zeg Enjoy!!!! -
03 Oktober 2011 - 19:59
Arie En Els :
Hoi zus en zwager,erg mooie foto`s.
Vooral die van die rooie rock, zeer mooi.
Kunnen haast niet wachten op de foto`s van Great barrier.
Maar die zien we pas als we zelf terug zijn van vakantie uit Egypte.
We printen de verslagen uit voor Ma,dan blijf ze ook een beetje op de hoogte.
Greetz from Arie en Els -
04 Oktober 2011 - 16:39
Marc & Danielle:
Wauw, gaaf verslag en die foto's zijn echt leuk :D
Gelukkig zijn jullie vroege vogels, die tijden om op te staan zijn niet mis :) :)
Goede reis verder en tot de volgende update!
Liefs, Marc & Danielle -
05 Oktober 2011 - 18:46
Gerdi:
Wat een beleving weer...mooie foto's.
Dat hoedje staat je charmant hoor met die "voile"...
Je kan goed schrijven...heel beeldend zodat we het hier helemaal mee kunnen beleven..knap hoor.
Ik vind het erg leuk om te lezen.
Geniet er lekker van.
X Gerdi -
05 Oktober 2011 - 21:39
Claudia:
Haha! ik moet eigenlijk naar bed, maar ik zit zo in jullie verhalen... Erg mooi! En de foto's... Adembenemend!
Geniet er van en ik heb even een snel nieuwtje... Ik wordt 11 oktober a.s. geopereerd! Erg spannend! Kan ik jullie op een andere manier op de hoogte houden?
Kusjes en knuffels!!
-
06 Oktober 2011 - 08:21
Ramona:
Hallo vakantiegangers,
Leuk om weer naar jullie verhalen te luisteren ( lezen hahaha) .Jullie zien er goed uit.
Geniet van de vakantie.
Ik wacht op jullie volgend verslag.
Groetjes Ramona
