Hoi An fietstocht

Woensdag 21/3

Ondanks het matige weer, gisteren toch een flinke wandeling door Hoi An gemaakt. Gelukkig bleef het redelijk droog. Een erg leuk stadje met veel Franse en Chinese invloeden. Een paar uur per dag houden ze het stadje verkeers vrij. Je kunt er heerlijk door heen slenteren. De pattiserien vliegen om je oren. Het mag ook niet uitblijven om daar regelmatig gebruik van te maken. Hier wordt er gelukkig niet alleen vietnamese koffie gezet, want die is niet om te drinken.

Vandaag hebben we een soort uitgeslapen tot wel 7:00 uur. Na een lekker Aziatisch ontbijt hebben we fietsen gehuurd voor 10.000 dong ( 0,50 eur) per fiets. Daar kregen we nog een mandje voorop bij! De fiets was nog net niet rose.
Via een relatief rustige weg reden we richting kust. We kwamen langs uitgestrekte rijstvelden, waar flink werd gewerkt.
In het veld stond een soort buffel (kabau?), met een oude vietnamees erop. Die liet zich echt niet fotograferen en boog zijn hoofd zodanig, dat je alleen zijn rijsthoedje zag.
Hij had kennelijk ook gerekend op regen, want ook hier weer een pastel blauwe regencape. Op die manier lag ie boven op de buffel. Komisch gezicht.
Het strand lag er mooi bij. Er was wel een behoorlijk golfslag.
Vanuit de kust, zijn we afgeslagen om zo het binnenland in te trekken.
Op een gegeven moment kwamen we een kronkelend paadje in fietsen wat paralel liep aan de rivier. Langs de oever stonden allemaal kleine huisjes. Sommige met golfplaten dak. De oever was begroeid met palmbomen en bamboe. Kleine bootjes lagen tussen de begroeing.
Hier kregen we een goed beeld van Vietnam.
De mensen hadden al gauw in de gaten, dat er 2 reuzen op mini fietsjes in het dorp kwamen aan fietsen.
Iedereen groet je spontaan met "hello". Vooral de kinderen klampen je aan.
Een moeder van wel zo'n 5 of 6 kinderen liet merken, dat ze wel op de foto wilde met een paar van haar kids.
Met de jongste op haar arm, hebben we een foto gemaakt. vervolgens konden we het resultaat gelijk laten zien. Met een hoop gelach en tumult keken ze naar het foto schermpje.
En ehh. ja hoor, voor we het wisten zat ze haar jongste spruit een beetje aan ons te verkopen. Tenminste, dat begrepen we eruit.
Als je termen hoort als " good baby" etc. kan dat ook niet anders.
Ze keek naar mij en had me ogen dichtgeknepen door de zon. Waarschijnlijk dacht ze, dat met die ogen zit wel goed. Die neus en die lippen komen ook wel overeen.
Aline haar mandje was nog leeg. Daar maakte moederlief gelijk gebruik van en de kleine werd zonder pardon in het mandje gezet.

No no no!!! Baby crying! Missing mama!

Gelukkig begon kleine Wong een behoorlijke strot op te zetten. Moeder kwam weer bij haar positieven.
Was wel even schrikken en ik begon weer wat kleur rond me neus te krijgen. Moet er even niet aan denken...ben 51 ja!?
Achteraf hebben we er wel om moeten lachen.
Je ziet maar, dat het meenemen van zo'n klein Vietnameesje niet alleen is weggelegd voor Angelina Jolie.

Verder kwamen we nog een stel jongelui tegen, die palmbladeren aan het kappen waren. Van zo'n palmboom wordt ook een soort vrucht geplukt, wat lijkt op een kuising van cocos en lychee. We vonden het niet te pruimen en we schenen daarbij behoorlijke gekken bekken te trekken. Hoop gelach en vrolijkheid.
Op de weg terug hielden ze ons gezelschap. Voorop een kar met palm bladeren, die bestemd waren voor het dak van het huis en wij er achteraan.
De mensen zijn erg nieuwsgierig. vragen waar je vandaan komt, waar je nog naar toe gaat etc.
Wel in gebrekkig engels, maar begrijpen doe je elkaar wel.
Een fietstocht om niet meer te vergeten :)

In het stadje Hoi An hebben we even over de markt gelopen. Hier wordt van alles verkocht. De markten in Vietnam zijn over het algemeen niet te vergelijken met andere markten in aziatische landen. Er liggen hier gewoon tussen de penen, stronken groenten etc. hele families te slapen.
De avond weer heerlijk gegeten. "White Rose" als voorgerecht. Dit bekende gerecht is een uit een rijstblad gevouwen roos, waar ze een garnaal hebben meegestoomd. Erg lekker.
De rest ook zeer de moeite waard.
De Vienamesen haken in de avond al vroeg af. Waarschijnlijk omdat men al een uur of 5 op staan.
Zonder bezwaar passen we ons hier op aan ;) en lopen terug naar ons hotel.....doei tot de volgende update